чудно (прил.) - го (зам.)

Ни едното ни другото не се добива од пиење, а гласно прашува Нели братче? на што Сотирчо само чудно го погледнува.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Навистина, нозете и задникот ѝ беа малку месести.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вера, откако стана, невообичаено зачудено и чудно го набљудуваше пред да му се јави. „Ќе се вракаме ли?“ го праша.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Тој ѝ рече "Бонжур", а таа чудно го погледна, при што Ѓорѓија порумене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Баш ги разгледував книгите за да се запознаам со материјалот и некако чудно го пронајдов како разбирливо и концизно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Некако чудно го погледнало и нему му се сторило дека му се смее в очи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)