често (прил.) - ми (зам.)

Често ми велеше, ми шепотеше: „Јас сум војвотката од Третиот кварт на Метрополата”.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Писмото ми го испраќаше осумдесетгодишниот пензиониран каменорезец, стрико Бојан Домански, кој често ми се јавуваше, но уште почесто исчезнуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој често ми зборуваше: останал вака вдовец, како јас сега и на старост се оженил.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Ај си одам – реков – ќе имаш компликации поради мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не туку врескај, од ум ме извади – свика баба Менка, баба ѝ на мајка ми, мојата прабаба што таа ја обожава и често ми раскажува за неа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа мистериозна игра, која јас така почнав да ја нарекувам, продолжуваше да трае сѐ до крајот на работниот ден и многу често ми пречеше во работата, особено кога се трудев да се задлабочам во нешто.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Многу често ми недостаува насмевката на вујко ми Пане Скендеров. Звучна и синхронизирана.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ми недостасува и погледот на Вангел, секогаш подзадреман, како отсутен, а секогаш тука до нас и за нас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Токму затоа што толку често ми кажувале колку сум никаков во бидувањето геј и колку требало да учам „како да бидам геј“, зборчињава ми имаат толку занимлива сила.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)