утрото (прил.) - го (зам.)

Црвено лакираните нокти, посебно дотерани за оваа прилика, одлично пасуваа со сината униформа, со само една бела дамка на реверот, која наспроти првата асоцијација, беше од јогуртот во кој утрото го мацаше ѓеврекот.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Утрото го кажав сонот, а вечерта ме уапсија и ме осудија по норма: 25 години концентрационен логор со принудна физичка работа, 5 години интернација и 5 години одземање на граѓанските права...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Утрото го донесе писокот на Милка Русјакова. Уште нерасонета и неопулена, ги подаде рацете кон мажот, а него не го допреа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)