утре (прил.) - заминува (гл.)

Филозофот стана, се прекрсти и ми рече: „Штом е така, утре заминуваме“. „Каде?“, прашав изненадено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Утре заминувам ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- И јас утре заминувам на одмор. Одам во Охрид – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И што да напишам? Во машината до мене стоеше ставен лист хартија, потсетник на мојата неостварена повест, на кој сега отчукав неколку реда, повторување на зборовите што ги рече денес Вангел: „Сега, Симон, нема што, утре заминуваме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Блазе си ти – ми излета. - Зошто, блазе си ми? Па и ти одиш во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)