Да не си го прескокнам и роденденот како многу битен настан кој секогаш завршува толку тажно. Го прославив, се разбира сама.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Заедничкото на јаничарите и језуитите им беше тоа што и едните и другите исчезнуваа толку тажно и во мрак, без зрак слава и признание, жртвувани за подемот и величината на Султанот и Папата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Гледајќи го одзади, неговата нова ќела толку тажно изгледаше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сето тоа беше толку мачно, и толку тажно и беше лицето, усните ѝ потреперуваа и ми се чинеше дека во секој момент ќе се расплаче.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)