толку (прил.) - различен (прид.)

Тука се појавуваа еврејски весници на француски, функционираа училишта на Аллианце Исраелите Универселле, имаше банкарски куќи како Тиано со експозитури во Париз, Трст, Џенова, Марсеј, Лондон и Женева, а во градот дејствуваа клубови што носеа имиња Церцле дес Интимес, Нувеау Цлуб, Церцле де Салониљуе...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Двајцата се воодушевуваа од севозможната, етнички мешана и така питорескната костимографија на градот и особено на нивните едноверци - некако не им одеше веднаш да кажат „сонародници” зашто беа толку различни од нив - од кои најголемиот број беа скромни луѓе, постарите сè уште облечени традиционално, со фесови, антерии, широки женски здолништа со долга престилка и специфични женски капи што ѝ личеа на дајриња ставени на глава и врзани под брадата, сите дотерани на туѓ, ориентален начин.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Исто млеко пијат, а толку различни се луѓето.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не се само овците за молзење.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Но, заради толку различните видови на филмови кои можеа да се видат, никој жив не можеше да укапира што андерграунд всушност значи - освен тоа дека тие филмови не му 164 Margina #11-12 [1994] | okno.mk припаѓаа на синдикатот и дека не доаѓаа од Холивуд.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јонас вели дека тој израз прв го употребил Мени Фарбер, во својата статија за непризнатиот холивудски low-буџет на режисерите во магазинот Коментар, и дека Дишан на некое филаделфиско отворање изјавил дека “going anderground” е единствен начин уметникот да создаде нешто вредно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Луѓето често ја наведуваа мојата прочуена мисла: “Сакам досадни работи”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не беше можно да се понесат сите сведоштва на животот на толку различни народи во Империјата, најмногу обединети со божјата сила.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Виното опива и виденија дава; и книгата опива и виденија дава; и папокот на жената опива и виденија дава; изгледа дека тие три нешта воопшто не се толку различни колку што се различни зборовите за трите нешта.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Голем број дрег-претстави се начисто далеку од секаква феминистичка свесност; тие честопати се ведричко, левтерно мизогини, а такви се и многу други примери на машката геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа не значи дека машката геј-култура е изземена од мизогинијата и дека нејзините феминистички исправи се беспрекорни.398 Геј-мажите умеат да бидат женомрасци: Зошто би биле, на крајот на краиштата, толку различни од сите други – вклучително и од стрејт-мажите и од голем број жени – во таа несреќна смисла?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа значи дека феминистичката политика зависи од можноста да се гледа на родот како на улога, како на изведба, како на нешто што не е природно и автентично.397 Машката геј-култура, како што се обидов да ја опишам, е сосема усогласена со тој проект и му нуди силна поткрепа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во најмала рака, феминистичката политика изискува делумна десимболизација и дереализација на женственоста како што денес се дефинира и како што денес се практикува и се спроведува; таа налага одглобување на женственоста од женството и од женскоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Размислував за нив гледајќи ги седнати на асталот еден покрај друг и се прашував што ли ги спојува овие две суштества толку различни едно од друго.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Терминот популарна култура е посоодветен, иако претпоставува постоење на два вида култура (висока и популарна), кои се толку различни, што е невозможно да се споредуваат. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 110
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така се воспоставува одредена дихотомија, што ги определува сите натамошни анализи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
5 Меѓу особено штетните ефекти на популарната култура наводно спаѓаат нејзината емоционална деструктивност (бидејќи гарантира лажно задоволување и делува брутално со својот акцент врз насилството и сексот), интелектуалната деструктивност (зашто нуди евтина и ескапистичка содржина, што ја поткопува способноста на луѓето да се соочат со реалноста) и културната деструктивност (зашто ја ослабнува способноста на луѓето да соработуваат во високата култура).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Брат ми ѝ зборуваше за својот свет, кој се простираше помеѓу домот, факултетот, библиотеката, домовите на пријателите и болниците во кои заедно со колегите од факултетот практично ги усвојуваше знаењата од медицината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нивните светови беа составени од толку различни нешта, а и таа и тој толку силно сакаа да ги слушнат еден од друг различностите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Што ја прави толку различна од останатите?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
На пример, кога една комерцијална организација отвора нова гранка во некој друг град, таа праќа таму свои луѓе за да го одржат континуитетот, во однос на неформалните како и на формалните правила и рутини, кои на тој начин се реплицираат и организацијата го “раѓа” својот потомок. (...) Така, во согласност со двете линии на моето излагање - само-организацијата на експресивните знаци и еволуцијата на институциите преку рутини и репликација на правилата, може да се изведе заклучокот дека нашите домови им се слични на териториите на птиците - многу повеќе отколку во метафорична смисла. (...) Она што може да се заклучи на крајот, е дека еден ист процес (или поточно различни процеси во кои е вградена иста апстрактна машина) е тој што резултира во ентитети толку различни како што се човечките хиерархии, телата на животинските видови, дури и карпите - сите тие се структури во кои се обединети хомогени елементи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И така, редум пред мене, секоја нова приказна беше како сјајна и чудесно шарена, нова крцкава бонбона, која те предизвикува да ја пробаш за да ѝ го почувствуваш единствениот вкус, кој е секогаш толку различен, но и така сличен по некој состав и по мајсторлак познат само на создателот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се разбира, тезата на Хантинтон е толку општа (сведување на толку различни култури под заедничкиот именител на иста „цивилизација”), што всушност е недокажлива.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Му се восхитуваше на тоа мало човештво составено од толку различни луѓе, кои живеат со векови заедно, без многу да се мразат, успевајќи да ги совладаат разликите, кои во другите предели на некогашното царство толку тешко се хармонизирале.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ќе си имаат различни судбини, толку различни, за да не може да поверува никој дека можеле да постојат такви судбини.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Песната ја следеа, тивко ја прифаќаа и Игор Лозински и Цветан Горски. Среќата, никогаш со толку различни песни, со песни од двата брега на Езерото, не беше влегла во оваа куќа...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сосема е јасно дека Твојот текст за Елен Лејбовиц и не можел да се опредмети, да се запише, поинаку освен како епистоларен роман: сосема старовремски и (оттука) зачуден книжевен жанр со кој, сигурна сум, не си дури ни помислувал дека ќе се плеткаш.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Твоја Јелена Лужина 2 343
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но многу ми е тешко да ви го објаснам тоа... (Старова, 2008: 385) Или, на друго место и на подиректен начин: ...мислејќи с повеќе на вашите книги, јас мислам с помалку и помалку на вас како реално присуство што постои некаде... (Старова, ibid.: 289) Ете, драги Луан, токму тоа е онаа фамозна differentia specifica што Твојата Елен Лејбовиц ја прави толку единствена, но и толку различна од сите вистински жени што некогаш се допишувале со некои мажи-уметници, сеедно дали повеќе или помалку славни.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Гледајте, 1910. 1911. и 1912. година кубизмот беше нешто ново; пристапот беше толку различен, се разликуваше од пристапот на претходните движења, и прилично ме привлекуваше.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сакаа да им се приближат, па се преместија поблизу до братучедите, во ист ред, да не изгледаат толку различни.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)