токму (прил.) - го (зам.)

И токму го завршуваше Петруш пазарлакот со свадбарите, еве го Стевана од Гудјаково со еден сир биено сирење во едно цедилце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што „заложуваме“ од самите себе додека пишуваме? 4 Токму го споменував „залогот“ или „заложувањето“ на себе во некоја чудна автобиографија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А таа вистина е работа на љубовта и полицијата, на уживањето и законот -во ист момент. 34 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Берлинските лиричари од предвоената фаза (Георг Хајм, Готфрид Бен, Пол Цех, Јакоб ван Ходис) во своите вртоглави експерименти со зборови токму го проколнувале сломот на бивствувањето, хаосот и распаѓањето.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
А што се однесува до третиот период, ми се чини дека токму го проживуваме, тој се чувствува во текот на нашите шеесети, преку седумдесетите и денес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Материјалот од својата богата Mail архива токму го изложуваше - за време на мојата посета - во „Northwest Artists Workshop”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но во тој случај Маргарита, ако било што можев да предвидам, тоа е дека во еден момент расеано ќе се сврти кон прозорецот и дека тогаш, во тој случај, Маргарита ќе го види мојот одблесок, вкрстување на погледите на ликовите од тоа стакло врз кое темнината на тунелот става одлики на придушено огледало, го става својот виолетов плиш што се движи давајќи им на лицата живот во некои други рамништа, одземајќи им ја онаа ужасна маска на креда што им ја навлекува комуналното осветлување на возилата а особено, е да, тоа не можеше да го порекнеш, Маргарита, кое ве приморува вистински да го погледнете она друго лице на стаклото бидејќи во магновението на двојниот поглед нема цензура, мојот одблесок на стаклото не е исто нешто со оној човек кој седи наспроти Ана и во кого Ана не смее отворено да гледа во вагонот на метрото, 59 а освен тоа онаа што токму го гледа мојот одблесок веќе не е Ана туку Маргарита во моментот кога Ана брзо го тргна погледот од човекот кој седи наспроти неа бидејќи не е згодно да го гледа, но кога се сврте кон прозорското стакло, таа го здогледа мојот одблесок како демне на тој момент, за благо да се насмевнам, без дрскост а и без надеж кога погледот на Маргарита како птица ќе падне во неговиот поглед.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако Хирст се занимава со нагонот на смртта, тогаш Dinos и Jake Chapman се занимаваат со сексуалните нагони, и тоа со она што моралистички благо би било наречено сексуални изопачувања, што нивното дело Тажна поза на куче (Sad Doggy, 1996) токму го репрезентира.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Преку дијалектиката на посматрање и (не)моќ Хирст ја активира двојната природа на уживањето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бидејќи, остарениот субверзивец токму го проживува своето последно револуционерно стојалиште.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)