тивко (прил.) - пее (гл.)

Е!... Море, удри понатака!... (Го крева шишето со вино, а другите тивко пеат: „Во стриковото градинче, галабо...) СИМКА: Не лути се, Костадине...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Тогаш, топла, онемена, лежеше во пердувестата постела, му ја мрсеше невидливата коса, тивко пеејќи за школката со прекрасни шари, што една летна вечер ја собра по брегот, ја изми од песокта, внимателно ја внесе во најдлабокиот џеб, а што многу подоцна буричкајќи по летните алишта, ѝ се откри како избледено, мртво парченце.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
КОСТАДИН: Ти, Симке, мајка да ја гледаш.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- тивко пеејќи не забележа дека баба ѝ е влезена во одајчето и ја слуша.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)