таму (прил.) - негде (прил.)

Беснееш по ливади сама или скриена си таму негде.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но за мене сепак остана тајна, што најмногу влијаело при донесувањето на одлуката: дали човекот- младич, неговиот пристап, начинот на кој и ја поднел понудата, неговиот изглед, или самата самата порака содржана во понудата да тргне со него кон планината бидејќи во тој негов предлог таа го открила наеданаш сонуваното небо но и поинаквиот живот што може да се случи таму негде, високо?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но најнепријатно беше сепак сознанието дека не само шпиончето туку и мене ме измачува слично сомнение, а тоа значи дека во горчливите прекори на оној пакосен глас има и премногу мои зборови!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми велеше: „Не плаши се дека ќе ги погазиш правилата на однесувањето додека трагаш по вистината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност тој глас на проклетото суштество или шпионче, кое дебне од длабоката скривница изградена во мојата утроба (во секој случај таа скривница се наоѓа таму негде, добро камуфлирана и непристапна поради недоодната мрежа од коридори) најбезобѕирно ме исмејуваше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наслушнале дека таму негде во грмушката лежи вистината, но која е таа грмушка, е, тоа е се уште тајна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А зар е можно туку-така да се замине од дома и тоа со непознат човек - ја бев прашал?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сакаше да се сврте и да си појде во одајчето, таму негде срет село, каде што судбината ѝ додели да го чека Димостена, кога шефот на станицата си ги плесна рацете, цикнувајќи Луѓе, па ни остана дедо Костадин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Вангел од Баово, таму негде во Турцко купил 90 овци во Куманово и сите ги отерал во Мегленијата, дома, заедно со браќата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сепак, сепак, ќе ја допрам таа тајна; уверен сум дека ќе ми тргне од рака да ја изнесам од зад превезот на насмевката на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Потоа заседнуваше во Визбата на Тиквеш, на аголот на ул.Карл Маркс и булеварот ЈНА, кај Иле Битолчанецот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И попладнето зина како огромна празнина на пештера а таму негде во недоодната далечина стоеше Катерина со насмевка што предизвикува чудна болка бидејќи ми одземаше дел од некоја посакувана вредност за чие значење дури и не бев доволно свесен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Инаку тој им припаѓаше на оној ред поарчени првоборци што сепак ја беше сочувал припадноста кон власта и ги уредуваше утринските вести на радиото, а неговиот работен ден завршуваше таму негде кон 10 или 11 часот претпладне.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како некој да ѝ беше подрекол дека ја барам па таа побрза да се покаже таму негде во празнината на ѕидот од соседната просторија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Со денови посакувам да те сретнам а ти постојано ми се измушнуваш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од простата причина, дека после гласот на Катерина што неколкупати ме одмина и она изненадувачко претрчување на Јана по силно осветлениот премин, таму негде, зад последниот свиок од некој темен влез на затворската просторија истрча тетка Боса и ми се фрли в преграб.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А нели, знаеме, братучедот Благоја божем беше исчезнал таму негде горе, во планината, и тоа уште во текот на војната (сè ова веќе е речено) а исчезнувањето на Пеперутката, се случува вчера и тоа можеби рано наутро пред да зазори.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа ти годеше дека воопшто не страда по оној нејзин предавник и поштар.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
РОЗИТЕ НА ПРСТИТЕ НА АКСЈА
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро, не од Белград, туку од таму негде, дури од Преко.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
___ * Реки во јужна Русија ин а Кавказ
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Брзаше да го истуриш срцето на белиот чаршав пред да те легнат на него пред да те пренесат по калдрмата и да те качат на високиот чардак таму негде во штипско Горно маало на улицата за која никогаш не беше слушнал Бидејќи никогаш и не слезе на земјата Бидејќи засекогаш остана седнат на коњот што бавно ја минува бескрајната степа на Кубан* Тој недооден пат Таа најдолга тажачка што некогаш сум ја слушнал
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Речиси сите списи од креденците и полиците се валкаа по паркетот а одвреме-навреме, на вратата од кабинетот на директорот или дури таму негде кај прозорецот низ кој пред малку беше влезен Величковски ќе се појавеше некое од божемните привиденија и со отсечен глас ќе објавеше дека во Секретаријатот сѐ е чисто, или, дека во Архивата ниту еден лист не е веќе на своето место.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)