сѐ (прил.) - наоколу (прил.)

Беше една глува отпуштеност, таа легна во сѐ наоколу, ја исполни и целата таа просторна сала и таа чиниш се превитка во неа и се смири.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ наоколу беше подредено во една волшебна ритмичка игра, сè се носеше по оној плисок на водата под него, а тој секогаш наново ѝ се радуваше на секоја нова извадена штица, на секој нов изработен и раздробен трупец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Под тенките црти, накосо поставени веѓи, во очните отворени беа сместени малку подиспакнати црни очи како цреши, скоро секогаш ококорени, како да беа на штрек за набљудување на сѐ наоколу, ништо да не се пропуштело!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сѐ наоколу испоганија. Сѐ е изгазено од нечистотија наразено.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Беше глуво сѐ наоколу, просто не можеше да се поднесува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)