сѐ (прил.) - постар (прид.)

Тече од векот вековит и нова и сѐ понова, тече, а тука маките сѐ стари и сѐ постари.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Гробиштата се селеа од еден крај на друг, автобуските линиии се менуваа преку ноќ, матичната служба си го затуруваше трагот во сѐ постари и позапустени згради - а човек мораше постојано да биде во тек со нештата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)