сосема (прил.) - спонтано (прил.)

Две напоредни ‘граматики’ во кои нештата се разликуваат меѓу себе од начинот на кој, платоновски речено, се огледуваат во огледалото на говорот“ („Хаику во Скопје“).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Можеби најсоодветната одредница на овој свет светот којшто сосема спонтано и ненаметливо, но толку живо и впечатливо, егзистира во Човекот со четири часовници ќе даде самиот автор, иако по повод неговите прочуени „анти-упатства за лична употреба“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)