сосема (прил.) - искрено (прил.)

Се чини дека сѐ уште не сум напишал, не сум знаел да напишам (притоа сосема искрено мислам на својот недостаток на основно, речиси граматичко знаење): секогаш кога почнувам да пишувам некој нов текст, па и ако е најскромен, присутно е отстапување­то пред непознатото или недостижното, едно поразително чувство на неспретност, неискуство, немоќ.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, сите тие книги исто така раскажуваат на свој начин, и секојпат се зацртува нова глетка, историјата на своето настанување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Кога повторно ќе се видиме? – го прашав сосема искрено, така како што девојчињата не се осмелуваат да ги прашаат момчињата, од страв тие да не помислат којзнае што за нив, или од страв да не бидат исмеани поради нивната заинтересираност.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)