сосема (прил.) - пристоен (прид.)

Брзината е сосема пристојна, сѐ додека не ѝ заѕвони телефонот на бирото. – Ало? – се слуша нејзиниот необично гласен сопран.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Ако таа крава се омажила, тогаш има шанси и за нас“, се тешеа две девојки кои минуваа крај нив, со сосема пристоен изглед, но со оној едвај забележлив став на лажна надменост, карактеристичен за повеќето немажени а ’еманципирани’, на прагот на средовечноста.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Таа девојка сега има дваесет години, а јас веќе триесет и пет; тоа е сосема пристојна разлика за здрав маж како Земанек, господине судија, разлика која привлекува, и јас не му се лутам; моите гради (простете за ваква индискреција, господин судија) веќе не се она што беа; не се веќе ни моите колкови, ни кожата; Земанек, едноставно, замина затоа што мораше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во таа мрачна долгнавеста валкана барака, „бившоста“ беше очигледна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)