Ја поминува мојата соба сосем полека... Не ја допира земјата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Бессилен си но полека, сосем полека се напрегнуваш со најдалечното делче на свеста да се извечеш од под тежината и чувствуваш дека тоа не го чиниш рамнодушно и до крај.