секојдневно (прил.) - го (зам.)

Соочен со овој антагонизам, КАПИТАЛИЗМОТ ги користи предностите на хиперфункционалноста на интерпретаторите - медиумите, кои секојдневно го преведуваат антагонизмот во лингвистичките категории на капитализмот, претворајќи ја неговата субверзивна суштина во пазарна вредност.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но интенционалистичката психологија, која не само што обезбедува едно вообичаено објаснување на разбирањето, туку и него го доведува во врска со целиот репертоар на нашите психолошки концепти - репертоар кој секојдневно го употребуваме со толку голем успех -претставува далеку подобро место за „ставање крај” на објаснувањето.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова објаснување прави мистерија од она што некого го оспособува да го следи правилото, и тоа од оној вид кој ниту едно трпеливо истражување не би можело да ја реши: бидејќи, токму тука, како што ни беше кажано, на објаснувањето треба да му се стави крај.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Богдан Русимиров беше човек на Шефот кој оцени дека крај себе треба да има таков професионалец со чиј прозивод би задржал ниво над сите други во увидот на нивната службена работа, но и во приватниот живот: тој се радуваше на материјалот што секојдневно го добиваше од Русимиров, внимателно го складираше, плашејќи се да не се активира предвреме, да не се распрска во неговите раце, да не го разнесе експлозивот што го подготвуваше за другите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Самопрекорот е она што секојдневно го појадуваш.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Понатаму, на многумина од нив не им беше сфатливо како тоа со колективниот договор може да се утврдуваат поголеми права од законските, а со индивидуалниот договор за вработување не може да се утврдуваат помали права од законски загарантираните; или, дека работниците можат да иницираат [стечајна] постапка за престанок на правното лице во кое работат - доколку работодавачот, три месеци едноподруго, не им исплатува плати и придонеси...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, поради тесната партиска блискост и заткулисни пазарења на т.н. синдикални лидери со партиите од власта или од опозицијата, тие повеќе се грижат за политичката коректност на своите потези и изјави, отколку што водат грижа за вистин- ските проблеми кои секојдневно го тиштат работникот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Речиси никој (со исклучок на синдикалните активисти), 299 не знаеше како оди процедурата за основање синдикат на ниво на работодавач; потоа, многу малку работници знаеја дека работодавачот мора лично да им врачи отказ во задолжителна и единствено релевантна писмена форма и не може туку-така усно да ги „избрка“ од работа или, пак, дека им следува право на дополнителна пауза за време на течењето на отказниот рок – со цел барање нова работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Марија секојдневно го очекуваше тоа прашање. Посебно од мајка си.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Што тогаш се случува со нашето физичко тело, она што секојдневно го носиме со себе, она со кое се одмораме и кое го боли заб, и како на таквата слика реагираат естетските стратегии што ја имаат на располагање високата технологија?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И покрај преземените мерки на безбедност во терористички атентат во неговата резиденција мистериозно згина еден од најблиските пријатели на Арафат, водачот на военото движење Абу Џихад Арафат речиси секојдневно го менуваше своето живеалиште.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Почекај, Нина! Не е исто: немаме информација каде е лоцирана нивната дива депонија и дали така секојдневно го труе населението“, ја смируваше Томе.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Некои од птиците влетуваа низ отворените прозорци на подолните катови, влетуваа во собите, застануваа на лустерите, на шкафовите, на креветите, и луѓето што живееја внатре се лутеа, а се лутеа и чистачите што секојдневно го чистеа дворот од тие книжни птици.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)