само (прил.) - и (чест.)

Тој го чувствува фактот дека максималната валентност на соответна содржина може да се постигне само и доколку таа содржина се вгради во нејзината природна метричка и акустичка структура, доколку ја зголеми нејзината тензија со ефектите на обртот и непредвидливоста, и дека носечка суштина на јазикот на поезијата е неговата рефлексивност.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
А нозете фрпаат, фрпа, фрп, само и стрижат околу мене, и џглиботат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)