само (прил.) - тивко (прил.)

Зоки само тивко му зборува на Мечето и го трга за нозете под јорганот, а бабата спокојно си работи во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И мрзливоста, незаинтересираноста, се всушност само тивко издигнување, во срцата, на овој енигматски удел којшто го уништува секој проект и дава наредба на секоја работа да ѝ се остави шанса за неуспех. (стр. 270)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А Петар само тивко одговори: „ Костадине, овај пат јас сум збрлаенио. Малку се сменаја работите.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Таа само тивко прозборе: – Вистина е – прифати Мајка – дека за децата останаа многу тајни од нашите животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)