речиси (прил.) - од (предл.)

Минатото се исправаше од ден во ден, и речиси од минута во минута.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури и кога би исчезнал и последниот примерок, ние можеме да ја репродуцираме речиси од збор до збор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси од сите страни во овие улички на „Капали“ ве засенува жолтоблескавата боја на златото, трансформирано во прстење, нараквици, белегзии, обетки, синџирчиња.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во оваа чаршија цел ден врие, сè е во движење, никому ништо не му пречи кога е на нејзините покриени улички, зашто тие се ослободени речиси од каков ѝ да е сообраќај.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во овој стар Солун, кој е ист како што бил некогаш, пред многу десетици години, во кој се водела старата трговија на ќепенци на тезги, се среќава еден куриозитет: трговија со отпадни делови на фрлени и катастрофаирани автомобили и тоа од секаков вид и речиси од сите светски марки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пенливата трага што бродот ја оставаше зад себе,едноличната бучава на моторот помешана со многујазичниот метеж на разголените туристи и брзозборните дофрлувања на неколку мештанки облечени во темни носии, не поттикнуваше на жив, мрешкав дијалог, сѐ додека пред нас не се откри Л. вовлечен во островскиот залив,речиси од истата онаа панорама која ја прижелкуваме од нашите детски спомени.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Речиси од градите ѝ го истисна воздухот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Помина случајно дедо Петко со магарето товарено дрва пред него и тој со една ластегарка на плеќите и фатена со двете раце од назад и речиси од тукутака, колку да ни проговори, ни рече: - Што правите тука бре обесеници?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Она нешто малку кукулинци што останаа под изгорената црногорица, одамна, речиси од дните на првите порази под Отоманијата, престанаа да се чудат, поточно сѐ повеќе прилегаа на дедовците, кои по познатата тврдоглавост се оддалечуваат еден од друг и станале секој свој свет во себе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Јаничарите се регрутирале речиси од сите Балканци: Срби, Албанци, Македонци, Грци, Црногорци, Бугари...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Неговиот обичен разговор со пониските беше строг и се состоеше речиси од три реченици: „Како сте смееле?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)