радосно (прил.) - извика (гл.)

Кога посетителите влегоа, човекот стана, ги погледна, ги рашири рацете и радосно извика: - Брате Гоце!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еден ден едната сестричка радосно извика: - Мамо, на Гоце му пораснало запче!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Па, како влеговте, бре браќа? - праша Даме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дури тогаш домаќинот го позна и радосно извика: - Ти ли си, бре Гоце? - Јас, ами кој? - му одговори Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Домаќинот го фати Гоцета за рака и го одведе дома, во една гостинска одаја.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Тој го зеде пликот, го доближа до очи и му го подаде на Американецот - О, Детроит!!! - радосно извика тој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Аха - радосно извика Јане.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Е, тоа де, шо има понатаму - радосно извика дедо - тука те фатив шо има понатаму - се подбиваше дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Мечка, мечка нека биде! - радосно извика Сашо. - Добро, нека биде мечка, - се сложи Митко.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тукушто екна ѕвончето, а наставничката по историја излезе, во училницата се втурна Ташко и радосно извика: „Добив сестричка! “ Сите се насобравме околу него.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Најдов пак за Бунец!“ радосно извика Мими и фати да чита: „ Во посета на детското одмаралиште Бунец - Маврово - СКИЈАЊЕ, САНКАЊЕ, СОНЧАЊЕ/ Прекрасно е на падините на волшебната Бистра!“ велат деновиве во еден глас малите зимувачи од повеќе места од земјата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„А јас ќе го гушнам, кога ќе си дојдам од училиште!“ радосно извика Мими.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Ќе дојдат... шипинки! - радосно извика Трајче. Тенковите не можат да се качат тука в планина.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Добро е! Навреме...“ - помисли Трајче и радосно извика: - Мамо, нашите водат борба! Ќе ги спасат!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Многу добро! - радосно извика Планински. - Сега сме на коњ!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Непознатиот сигурно го позна и радосно извика: - Ти ли си, бре Евто?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Еве го котлето на дедо Велјана! - радосно извика Евто и го грабна шлемот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан се напи и радосно извика: - Е, ова се вика, братче вода! Вода, балсам!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Еј, пак напаѓал снег! - радосно извика Томче и истрча надвор.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Некои морнари, кои работеа нешто по палубата, ја забележаа и радосно извикаа: - Ехеј, имаме нов патник!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)