прилично (прил.) - долго (прил.)

„Нешто сте се замислиле!“ му рече Едо писателот откако двајцата прилично долго помолчеа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Прилично долго помолчеа. Најпосле авторот, смеејќи се, рече: „Ние како да не знаеме што да прикажуваме!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Човекот во сив костим и бела кошула, оној кој и во мое присуство прилично долго се дошепнуваше со Вртанов, најпосле ја собра папката од бирото, му се заблагодари за услужноста и помошта, а потоа, поминувајќи покрај моите нозе качени на бирото, го задржа за момент својот студен и безизразен поглед на мојата дребнавост.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)