прилично (прил.) - долг (прид.)

Имено, вели тој автор, едвај можевме да ја раздвоиме жената од необре­за­ниот маж.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пописот е прилично долг. 4Знаете, секогаш постои некој друг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имено, може да се смета дека оргазмот е кулминација на прилично долг психички процес, полн со препреки, којшто кај невротичниот пациент, доколку страда од импотенција или фригидност често не се довршува.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, каде застанав: ни останува, значи, многу малку време, можеби два часа - да отидеме во воздух сосе целата зграда, или последниот куршум да си го струполиме себе си во муцката, или пак да ѝ се предадеме на полицијата. (на Боб) Без треперење изговорив прилично долга реченица.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Впрочем, авторот не ја излажа. Иако, потоа, се виѓаваа ретко, кога тој ќе навратеше во Битола или кога таа ќе дојдеше во Скопје, сепак битолската перјана авантура на авторот траеше прилично долго време.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тужбата ја има доставено лично тој самиот во 2000 година, и во судскиот процес пред стварно и месно надлежниот Основен суд – Скопје I,4 Анчевски не беше застапуван од никого, туку сам ги преземаше потребните дејствија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судската постапка траеше до март 2001 – т.е. околу една година, што прилично долго време за еден работен спор кој по дефиниција треба да биде „итен“ бидејќи 162 се работи за круцијално егзистенцијално прашање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Да, да, - ме гледаше Грофот - веројатно јас сум виновен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нека се снаоѓа со скитањата што ми ги подметна, си бев помислил. – Ми се сторија прилично долги коридорите – додадов. – Уште сум со тој впечаток. – Ах, сакаш да речеш дека непотребно си го губел времето доаѓајки наваму?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се обидувам да ги актуализирам сознанијата од записите за кои станува збор, нагласи професорот, всушност само укажувам на внимателно документираните наоди за една појава што мојот монах ја следел през еден прилично долг период, изгледа подолг и од пет- шест десетолетија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)