прекорно (прил.) - и (сврз.)

Мајка ми прекорно и налутено го погледна татко ми: - Ете ти ги твоите зборови, - му се вдаде. - Дури и Бреза ги научила од тебе!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ангелија прекорно и плашливо рече: - Татко ми го праќа. Бара пари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)