презриво (прил.) - го (зам.)

Презриво го задржува погледот на водоводната цевка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Само го погледна Глигора, кој презриво го туткаше челото. И Глигор насетуваше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Иако се чинеше дека не му обрна големо внимание по тој еден единствен презрив поглед, тој отсечно нареди токму него да го стават на ноќна стража.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Беше сигурен само во едно – го знаеше човекот што презриво го погледна кога се поднамести во седењето на ручекот, оти никогаш не седел скрснозе, и по само петнаесет минути сосема се здрви.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)