првпат (прил.) - го (зам.)

Ја омажиле за непознато момче од друго село кое првпат го видела пред да ѝ стане сопруг.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Бегот првпат го видов не кога отидов таму, зашто тогаш ме зедоа постарите прислужници и ме однесоа во помошните згради зад сарајот, туку подоцна еден ден кога јас се најдов близу до предниот двор на жолтата голема зграда со долги правоаголни прозорци и оттаму можев да го видам како се качува на еден дораст коњ, опкружен со слуги кои, кога коњот се препна под шибањето на мамузата, се тргнаа скраја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја носи во очите сиот живот таа слика и во сеќавањето го носи она насетување и стресеност на животинче, кое иако првпат го видело она нешто и, иако без ука, знае дека е тоа птицата на страста и сладоста.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во истиот момент додека јас го анализирав момчето и размислував како го познавам кога првпат го гледам, мајка ми викна...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Умира во Кембриџ во пролетта 1951 година. (...) Кога првпат го читав Трактатот, како студент на Оксфорд во 1931 година, бев многу импресиониран.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Продолжува да работи, престојувајќи најмногу кај пријателите во Оксфорд и Кембриџ.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Со своите тажни очи на кои тогаш првпат го забележав настојчивиот поглед, ја фиксираше мајка ми.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зарем за првпат го сретнував раздавачот со полни раце писма за неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А тој уште од оној миг кога за првпат го слушна името на девојчето, почна во своите мисли да го изградува и нејзиниот лик: „Би морала да личи на татка си, височка е значи, има дупчиња на образите, крупни црни очи, црна коса што слободно ѝ паѓа врз белото чело...“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таму, на Трескаец, за првпат го откри, а потоа, во Света Гора, и го домисли она што и ден-денеска го сокрива од луѓето и поради кое мисли дека е неподобен за вршење на свештеничка работа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И во тој ден се сметав многу богата. Најбогата...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив дека сакаше да ми рече или поточно да ми појасни оти и таквите дребулии, какви што се пијавиците кои којзнае зошто решиле да не виреат во вакви води, како планинската, придонеле луѓето наеднаш да се почувствуваат среќни и да се однесуваат неконтролирано и палаво, како децата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира тука е и оној најважен ден, да не го заборавиме, во кој за првпат го слушнав плачот на син ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас за првпат го гледам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа се насмевна на мојата забелешка и побрза да ми објасни дека овој збор го употребила само како замена за оние, другине, кои звучат можеби повистински но затоа пак и се чинат погрди.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа беше всушност моментот кога за првпат го изрази задоволството дека во нашиот поток нема пијавици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Постојано потплукнува. Но според некој утврден ред.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Истово и го бев забележал и на мајка ми кога за првпат го употреби овој збор во нејзиниот израз дека и наближил часот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тоа ау ау се јавува само помеѓу неговите прашања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем брзо сфатив: потплукнувањето се јавува секогаш откако ќе го слушнам она карактеристично ау! ау!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се свртев, го погледнав и сфатив дека е исплашен; за првпат го видов Земанек, Големиот Гетсби исплашен до смрт.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Исто како што џезот и хип-хопот првобитно ги измислија (како веќе композитни форми) Афроамериканци и исто како што и тие се обликуваа, вирееја и се развиваа во и преку животот на таа конкретна општествена група – за на крајот да ги преземат и други, кои понекогаш ги вградуваа во нови и хибридни форми, а понекогаш ги разводнуваа речиси до непрепознатливост – така и кампот за првпат го разработија геј-мажите како колективна, внатрегрупова практика, пред да си го преземат и други општествени групи за сопствени цели, откако му ги препознаа субверзивниот потенцијал и широката применливост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога првпат го гледав, кога бев млад тинејџер, ме вознемири.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Очите на Еразмо првпат го гледаа животот, на поинаков начин од дотогаш.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Го гледав како заспива и посакував да легнам покрај него, а останував да седам во аголот на собата, со книга во скутот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Не можам да заспијам кога сум сам,“ ми рече кога за првпат го најдов по непроспиена ноќ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Исто така во тоа време, во учебната 1900/01 година, П.А.Лавров првпат го воведува македонскиот јазик како посебен курс на Петербуршкиот универзитет, а специјално за Мисиркова распишува конкурс за златен медал на тема „Народните песни на Македонските Словени како етнографски извор” (1901) што потоа ја брани како дипломска работа „Кон прашањето за народноста и причините за популарноста на македонскиот крал Марко” (1902).
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Онаа што за првпат го бакна Носталгија за никогаш недоживеаните нешта.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
По звукот на утринската тишина и по светлината што влегуваше во собата сфати дека надвор заврнал снег.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога за првпат го изведоа пред суд, Господ го спаси од сигурната смрт што го чекаше ако го фрлеа на лавовите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа вечер, таа за првпат го слушна таткото како плаче.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Оние што останаа Онаа што за првпат го бакна се разбуди од некој закрепнувачки длабок сон.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш сфати дека има не една, ами илјада и една причина засекогаш да остане тука, оти за првпат го сети стравот од сопствената осаменост, оти му се причини не како да е сам на светот, туку како да е сам меѓу луѓе кои не се негови, во самотија на Мохиканец, на оној што останал последен од својот род.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се сеќаваше на својот детски лик во берберското огледало кога дедо му за првпат го однесе и него да се истриже на бербер, како возрасен.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш сите рекоа: Добро. Змејко тогаш првпат го чу зборот штрајк.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Прислужникот стоеше и се смешкаше на прагот како да не му се сакаше да си појде. Арсо за првпат го гледа ваков.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И тогаш, првпат го почувствував немирот. Отиде сонот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Како сега се сеќава на мигот кога првпат го виде; живееше во една куќа на главната улица во која таа често наминуваше. Како вчера да беше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој многу сакаше музика и често потпевнуваше за време на претставата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Првпат го нарече со неговото име, Кејтенов сине.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тие првпат го видоа својот клун во огледалото на едно око. Тоа ги острви.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сега не можеше да се сети дали за првпат го виде О'Брајан пред, или откако го сонуваше тој сон; ниту пак можеше да се сети кога го идентификува гласот од сонот како глас на О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, се воведоа и три нови права: •  правото на работникот или работничкиот претставник на синдикално образование (чл. 154, ЗРО/05); •  правото на платено отсуство од работа заради образование од сопствен интерес, и тоа само за деновите кога работникот првпат го полага испитот (чл. 155, ЗРО/05); и •  правото на платено отсуство од работа заради вршење на функции или обврски кои произлегуваат од посебни закони (пр. непрофесионални избрани функции, судии-поротници, воени обврзници и/ли резервисти, како и при вршење одбранбени должности, должности на заштита и спасување и сл.) – чл. 150, ЗРО/05; д) во сферата на мирување на правата и обврските од договорот за вработување, покрај дотогаш постоечките случаи (при неплатено отсуство, при избор или именување на државна или јавна функција и при упатување на работа во странство), се прецизира и мирувањето во случаите на: (1) притвор; (2) изречена казна или воспитна односно заштитна мерка, за период пократок од шест месеци; (3) отслужување воен рок; (4) вршење цивилна служба со надомест и (5) во други случаи определени со закон.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Јас читав. Тогаш за првпат го поминав Фројд, Кјеркегор, Маркс и Ниче.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некаде меѓу она што тие го правеа лежеа моите опсесии.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш првпат го користев гласот преку лицето - без движење на усните - како течение на свеста.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Доаѓам со тебе“, рече Летка кога првпат го посети во Скопје.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога Марко првпат го доведе Еда во „Шоферското излегувалиште“, овој се почувствува скоро збунет.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога се исправи со стиснати тупаници за првпат го виде неговото лице со ниско чело умни, повеќе потсмешливи отколку насмеани очи и усни, што не беа калап за забите, ни мера, рамномерност, соодветност за женскиот нос и меката брада.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Не“, притрча таа кога агентот првпат го удри со тупаница и му го расече образот со остриот камен на прстенот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И првпат го слушам, како и самиот тој да е скриен во длабокиот бунар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Часовникот, го донесовте? За првпат го допрев – и покрај тоа што дланката му беше топла, а мојата непријатно влажна – осетив во мене, од оваа страна на кожата, незапирлива привлечност кон допирот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Така шлапкајќи со влечките низ ходникот, првпат го здогледав Дејан како излегува од собата во која го донесоа онесвестен претходната вечер и без да го погледнам убаво, со наведната глава протрчав низ ходникот за да не ме види таква грозна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа ми кажува дека утре ќе му го извадат завојот и ќе си оди од болница.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми падна жал, што се вели, првпат го гледам со толкава љубов и со толкав очај одеднаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ете, и јас првпат го сретнав тој што ќе ми ја покачи цената.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Искрено да ви речам, и јас првпат го научив ова - и восхитена сум.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Полумракот не му пречеше да ги препознае најупорните слушатели: продавачката што му го продаде првото пиво, најдобриот другар со кој се тепаше на игралиштето, девојчето што првпат го бакна, другарите – соучесници во првото пијанство и девојката што најмногу ја сакаше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Од денот кога првпат го чув зборот - инспирација, тој во нашата куќа стана еден од најчесто употребуваните.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во таа ноќ, (за која ѝ раскажував на Кети кога бевме на Шапка), првпат го чув звукот на нишалката пред нашата зграда и се зачудив кому тоа на полноќ му паднало на ум да се ниша.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но кога Тодора за првпат го виде, и одвисоко, со опулот го пронижа прашувајќи „што бара овој ќелеш овде?“, Петре, без да знае што прави, ѝ го врати храбро погледот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)