постојано (прил.) - го (зам.)

Таа беше точно како трабант, како војник на телесната гарда, кој постојано го следи својот господар- животот, кој постојано живее и се одржува духовно и физички во сенката на господарот, како ѕвезда пратителка, како сателит кој го придружува секогаш својот одбран објект.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ни создаваше претстава оти секој ден јадеме нешто друго, а ние всушност постојано го јадевме истото тесто!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Го слушавме радиото, а постојано го гледавме татко ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Умножувањето на бројот на ракописите, конкретните и оние кои се исчитуваат посредно меѓу редови, место да ги осветлува настаните од повеќе агли слагајќи роман-мозаик, тоа умножување, меѓутоа, твори наполно нова конструкција на меѓусебно противставени документи кои како позитив и негатив постојано го негираат веќе реченото.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ху ха ха! не не знам како се викаше мисли Мерт или Морт но главна финта е што постојано го мачи тој зафркнат уд поголем и од оној на стариот Рахаб гледаш - што прави со него? не знам мислам го замотува околу ногата или го префрла преку рамото или такво нешто божеее! каков проблем е тоа! ете се обложувам дека скинал повеќе јадни девојчишта отколку што моево црвче ги наденало! еднаш тој дури - слушај! 112 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Брегот постојано го напаѓаат збоднати бранови, со боја на Вардар кога надојдува.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Низ сета своја исповед оваа пациентка постојано го спотивставува своето вистинско јас на поводливото јас, кое е лажно.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Името, пак, на таа нивна сурија постојано го менуваат, те вакво, те такво, те како некое страшно ѕвериште, те како некое грабливо птичиште, те некои имиња од оние познати освојувачи во историјата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Понекогаш на Дејв му беше тешко да се присети дека ова грубо, намуртено суштество кое постојано го напаѓа всушност е неговиот сопствен син.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кабаков без прекин се бори со својот товар, тој постојано го повторува истиот потфат, само формалниот јазик се менува со текот на годините.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Богата жена е решење за све, му одекнуваа во глава зборовите од другарот Спасе, кој постојано го наговараше на овој лајф стајл.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Распоредени наоколу, Турците постојано го напаѓаа градот особено од месностите Кале, Бела Вода, Слива и Муратова Чешма.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Силен внатрешен порив постојано го гонеше да ѝ говори.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите негови спомени од далечните години, после... тажните писма од Бимбила, фотографиите од синот и внучињата што не ги стегнал ниту еднаш на ранетите гради, и сјајот во нивните очи од новиот, слободен живот таму - сето тоа му беше слеано и дишеше во топлиот трепет на таа незаборавна, светла и мирисна мугра од пред дваесет години, што овде го галеше и постојано го измачуваше со најмилото: мечтите, младоста, љубовта и тешеше во најтешките часови...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во својот живот, Татко постојано го задржуваше благиот израз на лицето со кој можеше да разоружа секаков натрапнички и однапред пресметан потег.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Наеднаш немаше желба да се бори, да се докажува, постоеше само некаква сила што го влечеше кон леглото, што постојано го држеше во некаков полусон.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дури и слепите партии шах, Што ги играм со сонливиот самоповикан господар На мојата приватност, имаат чуден тек Мојот црн Крал на еф 1 му служи за потсмев Речиси постојано го подложува на заканата Дека за час може да го проголта и тоа Без употреба на расипаните заби и Поспаниот јазик.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Господару, ќе допуштиш ли овој дотрајан старец Да врви и понатаму по улиците без придружник Впрочем нели него постојано го придружуваат Цела една толпа непослушни зборови.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Текот на многу таткови мисли, можеше верно да се открива врз страниците на неговите отворени книги врз кои имаше истресено најмногу пепел – најмногу врз светите книги, нападната и разлеана врз редовите за време на неговите занесни читања кога забораваше да ја истресе во пепелникот што Мајка постојано го ставаше пред него.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неколкупати ми дојде на врв јазик да му речам дека постојано го мислам мојот редок гостин, кој како подарокот тебе (најскапото) ми те остави; дека заспивам и се будам мислејќи на него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но знај, синко, ти си виновникот заради ваквата моја несоница; ако те немав тебе, ќе се потрудев да го заборавам и него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И ако е така, зарем не е тоа само еден единствен запис за славата земна, што власта постојано го присвојува и само врз него се препотпишува?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Ако постојано го тинтарам, ќе ме отера во зијан. -После ќе го откачиш.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Него постојано го придружуваше исто така Албанец (знаеше малку македонски) кој ја влечеше двоколката (слична на индиските рикши) до врв наполнета со вреќи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука, татко ми би рекол: „Прекрасно!“ Постојано го хранеше својот занес.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Татко ти и јас постојано го чувствуваме твоето отсуство. Куќата ни е страшно празна без тебе.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Дури, постојат автори (од оние кои лично сме ги запознале или ги познаваме) чиј востински глас, кој ни е познат од секојдневниот живот, постојано го слушаме додека ги читаме нивните песни или раскази.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Нараторот постојано го замислува како ја бара книгата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Постојано го хранеше со горчината на поразените предци што се пренесуваше со генерации, од колено на колено, и со презирот кон победниците, кои, всушност, им беа браќа, и кон нивните сестри, кои им беа мајки.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Постојано го насочуваа како да мисли за овој или за оној човек, за оваа или за онаа работа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Иако Петар постојано го боцкаше, си помисли, дури и тогаш кога се чинеше дека го фали, со истата слаткоречивост поради која и себеси се сметаше за најмилиот меѓу еднаквите, дури и тогаш кога го нарекуваше „нашиот сакан брат Павле“ и кога зборуваше дека неговата мудрост доаѓа од Бога.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Јагленарот инсистирал да си го наплати долгот. Постојано го потсеќал сенарот на долгот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Работи кои нервираат, ама не многу кога твојот ред во банка се движи побавно од сите други; кога ќе облечеш нешто наопаку; кога било притиснато на CapsLock; што никаде не се наоѓаат женски чевли број 41, а подоцна на распродажба се останати само од тој број; кога некој интересен филм постојано го фаќаш од пола; кога помеѓу сите можни шампони во продавницата се потрошил баш твојот; кога сред презентација ќе ти откаже видео бимот; кога некому ќе му кажеш дека нешто "мора" а тој ти одговара со "се мора само едно"; кога ДВД-то сецка сред порнич; кога ќе ти избега мисла; кога очекуваш мејл а тој отишол во спам; кога детето нејќе да ти заспие а ти паѓаш од умор; кога таман си се стуткал во топлиот кревет почнува да ти се моча; кога си на глуп состанок а надвор пука сонце. кога некој постојано ти вели „ај ќе се видиме“ а тебе ти иде да речеш „е добро де, кога??“
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Не им простувај кога знаат што прават, и кога постојано го прават она што не го знаат.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
А сега мислеше на страот. Тој знаеше што е тоа страв, тој го чуваше во себе и него во едно мирно катче и постојано го носеше со себе, а кога размислуваше за тоа имаше впечаток како да се работи за еден дел од него, скоро како за еден дел од неговото тело, за една рака, или за една нога.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури кога си легна во својата топла, миризлива темнина на ложниците, по него пак, како некој што постојано го демнел од темничината, обрасте онаа мисла за самјакот и за себе си сам, и пак го потисна во познатата пеколната притивнатост.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Силно светел часовникот на неговата рака и тој постојано го вадел за да ја чита посветата, напишана за него на задната страна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И дека татко знаел колку сакал многу да свири Јоше Свирачот, постојано го терал да му свири одозгора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Постојано го сонуваше сплаварот кој упорно ја чекаше на брегот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Намерно имотот во Качарево постојано го нарекуваше замок, за да ја разгали нивната постојана љубопитност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Многу рано се врати оваа вечер.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури и Бредшо, продавачот во Фрио Сити, во чија продавница ги купи прехранбените продукти за ранчот, постојано го опоменуваше да ја плати сметката за последните шест месеци и му се закануваше дека веќе нема да му дава ништо без пари.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мустаќите изострени и подсвикнати нагоре како рокчиња од овне; на средината пожолтени од лулето што постојано го држи в уста; веѓите густи и спуштени над очите како ластовичини крилца; прстите на рацете глуждести, а кожата на дланките стврдната да може да фаќа и мраз и жар, и трње и коприви; на главата паларија: летен-зимен украс што го донесе од печалба; од погледот му зрачи стаменост и мудрост, почесто само со погледот зборува и со него ти ги открива мислите; со погледот како на терезија го мери соговорникот и открива колку му тежи умот; во ретки моменти кога е лут се забележува како резанките на челото му се поткреваат и спуштаат водејќи борба.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но и таа исто така постојано го држи погледот на него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Видел, знае: многу нуди жена што упорно те потпрашува и сака да ископа нешто од тебе; и која постојано го држи погледот на тебе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И тој така постојано го откопачуваше верувајќи дека коби смрт...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
За мојата авантура на денот на државниот удар. Тие денови, во медитеранската екстаза, постојано го читав Ками.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Фарук Кадуми ја насети алузијата во која можеби се криеше и суштината на Арафатовата владетелска стратегија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја сокри својата иронична реакција, во благата насмевка која постојано го озаруваше неговото лице.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие денови, постојано го одлагав одговорот на едно од мајкините писма, за сметка на овие дипломатски депеши, кои имаа миговно значење, како обичен воден цвет, кои еден ден ќе завршат во архивските гробници Во моите очи оживуваше мајкиниот ракопис, видливо неизменет уште од првите урнеци на првите учители кај француските лазаристи во Солун.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во полемиката Фаик Коница постојано го употребувал псевдонимот Транк Спироберг, не само за да го затскрие парцијалниот интерес на својот албански јазик туку и за да влезе во рамноправна полемика со тогашни француски лингвисти со меѓународен авторитет какви што биле д-р Фруктје, приврзаник на есперантото, д-р Фово де Курмел, приврзаник на синиот јазик, Жак Тасе, застапник на тезата латинскиот да биде одреден за меѓународен јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На ред беа турцизмите со кои се именуваат разните алати и направи што се употребувале од поголемиот дел на населението.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаше да биде крајно селективен, но големиот број заемки од различните сродни области постојано го заведуваа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Секако претседателе. Постојано го носам со мене.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Огромното лице ( затоа што постојано го гледаше на постери, секогаш мислеше на него како на еден метар широко ) со неговите тешки црни мустаци и со очите што го следеа наваму натаму, изгледаше како да рее во неговиот ум само од себе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме, тој постојано го освојуваше теренот, со тоа што членовите на Партијата настојуваа да употребуваат сѐ повеќе и повеќе зборови и граматички конструкции од Новоговорот во секојдневниот говор.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Погребот е свечен чин, како и свадбата, како и други свечени моменти“. Постојано го зборуваше тоа.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Кога? Тоа постојано го зборуваш.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тоа го нервираше Мил и постојано го тераше да ја употребува десната, да се служи и со неа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тука се гледа еден дел од езерото кое постојано го менува своето лице: мирно или разбрането, светло или темно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сонуваше како одат на венчавање: таа облечена во истиот тој бел фустан, со бело венче на главата, а тој во црн костум - во костумот од татко му што го облекуваше само на свечености или кога ќе заминеше на некој научен собир; алиштата му се поголеми, а шеширот му паѓа на очи па постојано го поткрева.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога по долго време ги преболе пчелите, зафати да експериментира со растенијата: на посебно земјиште кое постојано го обогатуваше со сол, засади разни овошни дрвца за да добие овошка која место благи плодови - ќе дава солени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во својот мозок постојано го меле целиот свет, од дното до врвот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И ми здосадува тоа што Африка е сето она што оркестарот постојано го свири едното класичната музика не е. исто нешто.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Постојано го чувствуваше погледот на мајка му на Хелвиг. Иако прикриен. Упатен кон неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Постојано го викаа... Дури почна да оди во нивните куќи.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Милка ситна, наврена во фустан сигурно донесен од преку граница, а Родна по неа во нешто ни градско ни селско што постојано го влече со рацете надолу чиниш сака ете тука пред сите да се соблече.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На татко им од ковачкиот мев му поцрнала кожата и од некоја мака која постојано го кини.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сега вистински би ја гледал со сето присуство на душата, а не како некогаш, кога постојано го прелистуваше каталогот, а јас ретко ја загледував.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка еднаш му призна на Татко дека во сништата постојано го повикува нејзиниот полубрат кого го сакаше повеќе од цел брат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Постојано, длабоко во себе, чувствуваше дека е осуден, сам или со семејството, да минува некаква граница мислејќи дека постојано го демне опасност по животот и дека, бездруго, треба да мине некоја граница за да биде спасен.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но за сето време од својот монолог тој постојано го кажуваше осакатеното п кое токму такво звучеше моќно единствено. тревата заспива близу до нас или залудноста како неопходен елемент во откривањето на ноќните феномени ...водата да нè искапе – благородница или подмолница ...кон ѕвездата рацете – кон онаа што одамна топли или кон прекрасната грешна што сништа ни мами ...да талкаме – по меката добрина или по некоја далечна дивина незнаена што чека ...допир, одново допир,одново... ...нашите тела впиени во загадочната судба питоми по милост сурови по зов ...о моќна ноќна љубовна жед ко врела змија болот блед трепери во недоглед ...а долу нека уриваат...и без темел јас натаму патувам осветлен во твојата нагост... последниот или околу мебиусовиот концепт за изумрените видови ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
На оние на кои ќе им речеше дека им е одлично виното, летаа од радост и постојано го викаа на пиење.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но кога видела таа како тој постојано седи пред огледалото, и како постојано го пофаќа и проверува рокчето, како постојано мисли на него - го напуштила.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И отец Никодим постојано го сонувал манастирот, но не во пожар, туку онаков каков што си бил пред тоа: убав, богат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
За среќа го оставив да мирува во мислите и она мало облаче што како снежно венче постојано го гледам околу главите на луѓето што се занесувааат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Се сеќавате ли што зборуваше Виолета за Бејрут? Кога маж ѝ работеше во амбасадата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дејството „пијам вода“, кон Димитар и јас лесно и постојано го користиме (на вообичаената августовска скопска жештина) наведната над некоја од градските чешми, за него е мисловна (и гадлива) именка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Посакав да ѝ го речам тоа, но нели, пред да сторам било што, требаше да ја замолам да се наведне за да ѝ ја дофрлам мојата намера во увото, но тоа се чинеше незгодно поради испитувачките погледи што го следеа моето однесување, а постоеше и оној личен проблем во моите мисли, што постојано го мотав и размотував, во него беше присутна Катерина; нели, таа секогаш ми идеше на ум иако преку некоја взаемна согласност ние практикувавме необврзувачка меѓусебна припадност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Со родителите и баба му што постојано го бакнуваа, се збогува како во сон.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Умерен во пијалакот и задоволствата со жените, тој постојано го вежбаше телото (со исцрпувачки атлетски вежби) и духот (во Библиотеката, меѓу старите книги и записи).
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Навидум спонтано, тој постојано го нагласува нашето потполно спротивно сфаќање на шахот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ова исто така може да се примени и на новите модели за користење на земјата, како на пример трговските центри, забавните паркови и големите станбени комплекси, универзитетите, болниците и корпорациите кои ги замаглуваат границите меѓу јавното и приватното.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Апсолутната големина на јавниот физички простор се намалува, бидејќи истиот постојано го заземаат приватните претприемачи.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Така шлапкајќи со влечките низ ходникот, првпат го здогледав Дејан како излегува од собата во која го донесоа онесвестен претходната вечер и без да го погледнам убаво, со наведната глава протрчав низ ходникот за да не ме види таква грозна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Полошо е дури и од кога ќе се опседнеш со врвчето на носот, не можеш да заборавиш на него и постојано го забележуваш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Во вашата последна порака допревте две важни прашања кои постојано го обземаат моето внимание: прашањето на идентитетот и потребата да се промисли тоталитетот на балканското прашање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На Твојата машка натура навистина $ требаше многу време (неколку години!) сосема да го разбере, а потоа и да го прифати она што Твојата луцидна пријателка постојано го преповторува: Посебните врски што јас ги одржувам со вашите книги ме водат до мисла дека за тоа што ме учат за вас е бескрајно подлабоко и побитно отколку с што би можеле вие да ми раскажете.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Најчесто во потрагата по идентитетот пополезно е да се трага по аналогии, дополнувања, отколку идентитетот да се наложува како последна и единствена орција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со надеж дека повторно ќе Те читам во ваква сјајна форма, и тоа набргу, Ти посакувам с најдобро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе си дозволам уникатниот статус на Твојата книжевна (фикционална) хероина да го дефинирам сосема поедноставено и да кажам дека таа е различна затоа што не доаѓа од некој реален, банален, жителски секојдневен свет контекст, туку се појавува директно од оној заумен и сосема бартовски имагинариј, оној сооднос на јазикот, сликата и гестот, кој вели книжевната теорија понекогаш, кога ќе го допре некоја моќна авторска рака, умее да се опредмети и како знаковното ткаење што потоа го именуваме како текст.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Уште од времето на одржувањето на состанокот во Јајце, партизанските пропагандисти постојано го споменуваат единството со Бугарија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Однесувањето на бугарските окупаторски трупи може да се оцени како релативно коректно.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Постојано го слушам тој ваш простачки збор. Не знам!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЕЛЕНА: Постојано го губам. Никаде долго не остануваме. Мешам имиња, места. Каде сме сега, каде е ова?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сакав да му објаснам дека Бреза е тажна што нема кој да ѝ носи чоколади, а мајка ми постојано го споменува во разговорите со татко ми и криѓум од нас плаче.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Зборот - обожаваме, таа постојано го употребува, ама сум сигурен дека не ѝ е сосема јасно неговото значење.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дека нешто не е во ред во тие нивни игри најдобро знаеше Мурџо кој штом ќе се појавеше Чана со Дончо, се прикрадуваше крај нив и постојано го имаше на око Дончо.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Имаше притоа Мехмед паша постојано при себе и еден стар ферман со султански оловен печат стасан до дедо му, славниот Исхак-бег, кога овој стана заповедник на Скопје: ферманот беше пишуван со рака и зелено мастило, а дојде во футрола од ѓон, со сребрени скопци, и залепена со восок: не само што постојано го препрочитуваше тој ферман, туку и го учеше на памет.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не знам што толку мерак му има удрено баш на мојот касетофон, кога си има свој, ама кога е во прашање уцена, постојано го добива.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не сфаќаш дека си здодевна?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Секако – одговори таа мирно. - Постојано го слушам истиот одговор – негодував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А, ти, постојано го поставуваш истото прашање.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Додека одеше со една мисица постојано го среќавав во град и некако чудно се разбиравме со поглед.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)