после (прил.) - тоа (зам.)

Луѓе со психолошки проблеми можат после тоа да страдаат од сериозни напади на вознемиреност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но после тоа никој не боравеше во неа, Можете да си го оставите куферот во вашата соба.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Целта на надојдената вода била да го отскрие председателот, сите се чудевме после тоа. - Зборуваше баба ми.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Гала со него се сплетка и потоа глава не крена – на многумина голем ќеф направи, но после тоа со Германецот, никој за жена не сакаше да ја земе.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Понатаму се добива унапредување во курир. После тоа добиваш пушка.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Уште од врата товариш ќебапчиња, бурек и кајмак, за да после тоа натенане шеташ по рафтовите преполни со: смоки, крем банани, бекутан сапун, домаќица, пелистерка, гранд кафе, фруктал, сите македонски ајвари и лутеници, газоза, орбит, гулаш подравка, бронхи, сите аргети, агроплод кикирики, цедевита ...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но, не многу после тоа од својот прозорец Змејко можеше да гледа како неа ја истуркуваат, разматувајќи ја, едни црвеникави, осојничави ветрови, што избодинуваа како незадржлива пепелничава коњица од северното небо, внесувајќи некој токму таков пепелаво-модрикав немир, во оние бездони пробиви, што ги оставаа по себе во исковитланата и наеднаш сосема поинаква, плаховита смиреност на облаците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А после тоа, вечерта, кога поразмисли за тоа, тој дури и се радуваше на едно вакво доаѓање.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Велеа: „Таа“, веднаш после тоа, кога главниот инженер отишол дома, а оној, Ристан, не можел да биде скриен, како што ги криела до тогаш сите други, бил огромен за да може да биде засолнет некаде, стоел среде собата, а таа висела, како играчка на неговиот врат, здрвен и со отпуштени раце, целиот грч, пред да се впушти во она, каде што го повикувал допирот од нејзините колкови: „Дојди колкав си, одлупи ме, сева, стори ме црвена, усвити ме, како да сум била в постела со сонцето, дојди...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еј, знаеш ли што значи после тоа проклето Браилово, после тој изминат пат до тука, после тоа спиење по плевни, смрзнат и гладен да се вратиш дома?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од каде штурец, си мислам, па после тоа црцорење ми иди како тропање на матерки, на вилушки, на лажици.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)