попусто (прил.) - мој (прид.)

Но попусто мојата суша твојата роса ја вика: илустрација: Доминик МекГил пред мојот лик трепериш како пред света слика.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Немаат причина за да бидат злочести се обидуваше да ми објасни таа. Бев фина со нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам дали ми беше намерата да ја приближам барем до некое можно решение но нејзиното “не верувам”, беше изречено со таква сигурност што ми се чинеше сосема попусто моето понатамошно уверување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)