попусто (прил.) - ги (зам.)

На Влатко му е и мило, и таговно... погледот попусто ги бара оние другарки и другари со кои се раздели во јуни...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И наеднаш се оддалечи, замина негде не само со поплаките туку и со гласот, и моите зборови повеќе не ја престигнуваа; ми се чинеше дека попусто ги арчам, дека попусто се трудам, па затоа и се чувствував заскитан сè додека не почувствував дека нејзиниот глас се враќа, дека дишењето ѝ се забрзува, а челото, до тој момент речиси суво, наеданаш се ороси со студена пот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури потоа ги отвори очите и ме погледна толку изненадено што се чинеше дека за прв пат ме забележува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не попусто ги земам јас сиве овие мерки на претпазливост.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)