поприлично (прил.) - време (имн.)

Знаете, во кафеаната не се седи со празна чаша, а оние што ги празнат чашите со пиво по правило поприлично време губат на прошетки до дворот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Си се капела, велиш во Езерцено? Како Русинка? Знаеш оти ме изненади? На другине“, велам, „барем на оние што јас ги познавам, им требаше поприлично време и долг пат да поминат за да се решат да отидат дури на Езерцено“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Помислив тоа го правите зашто ви се допаѓа сликата! – го потсетив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вистински го сожалувам дека изгубил поприлично време во обидите да ја сфати суштината на мојот злочин.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но, бидејќи не му бев одговорил а помина поприлично време Пачев ја тргна раката од моето рамо и седна на креветот. – Подобро ќе беше да ја фрлиш в оган а не да ми ја донесуваш. – Секој ден идевте за да видите како ѝ напредува работата на Пеперутката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)