подолго (прил.) - молчи (имн.)

- Тука Нумо прекинува, се искашлува, гледа некаде од високо, мижурка, погледот му се губи некаде пред него, небаре сака да се потсети каде ли уште води трагата и, по подолго молчење, продолжува: - Стопанкината, трагата, наша де, секогаш, барем нас, не водеше кон нашата смрт, или нашето осакатување...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А јас пак ќе речам - се одгласи Нумо по подолго молчење - дека кај нас гробовите молчат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Доктор Ференц се загледа во мене и, по подолго молчење, ме праша: - Нумо, зар ти немаш во што да се облечеш?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Исмет ја избриша потта од чело и по подолго молчење, го врза разговорот: - Тукуречи една година потоа, во утринските часови на 9 август 49 година ме разбуди дежурниот и со исплашен глас ми рапортира дека во наша насока летаат грчки воени авиони.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа немо гледаат во жените забрадени со црни шамии и, по подолго молчење Нумо почнува со она свое што Пандо веќе го знае на памет: - Еј, жено-женичке, не ми ја пери кошулата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)