подеднакво (прил.) - им (зам.)

Па и со љубовта е така, зар не? Љубовта е една и на сите подеднакво им припаѓа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Меѓу земјата и небото; навистина не можеше да се фиксира нивното место, подеднакво им припаѓаа и на небото и на земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Жените се сметаа себеси за еднакви со мажите не само поради тоа што беа вработени во толкав број, туку и поради тоа што и ним, исто како и на мажите, подеднакво им недостасуваа граѓанските права, како што докажува Хавелкова.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)