подбивен (прил.) - ехо (имн.)

Но на Даниел тоа му звучеше како подбивно ехо од гласот во него, и тој вкочането гледаше во подуеното лице и во црвено обрабените очи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)