повеќе (прил.) - нема (гл.)

Откако повеќе немаше каде со чекорењето низ куќи, сега наполно сигурен дека Чанга со козите се крие во утробата на тврдината, тој нè собра нас, сите свои синови, да ни ја довери сопствената голема тајна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Изминаа веќе три часа откако Ева се обидуваше да го скине сочното јаболко, кое речиси доземи ја беше навалило гранката на старата јаболкница, а сите мислеа дека таа никогаш повеќе нема да раѓа плодови.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Додека шеташе со рацете спакувани околу половината, се сети дека треба да појде во библиотеката во Ману за да си ја земе личната карта која ја беше оставил при подигањето книги, а се заколна дека никогаш повеќе нема да влезе во библиотека, па и што ќе му беше, кога реши да стане шофер.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во него повеќе немаше играчки.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На вечерата во ресторанот Бисер преку Камениот мост, кој чинам веќе не постои, Александар ми рече дека сум пораснала.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Токо, ми се чини оти со нишчо не су а заслужил таа смрт, што ми а ружате, та на тој век и јас ќе ви се кача на грбот со моите греови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре, убаво лошо, јас го реку, ефенди. Од една умирачка повеќе нема.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
(Таа, на пр., еднаш влезе во самопослуга, зема извесен број работи, се обиде да излезе со нив без да плати, беше запрена, и кога ѝ беше наброено сѐ што украла, ја врати секоја наброена работа, излезе, помина од другата страна на улицата, седна на тротоарот и изеде полна тегла путер од кикирики што помина покрај помошникот во самопослугата).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во еден момент за време на предавањето, кога погледот на предавачот застана на девојката со израз на препознавање, таа ја отвори бундата под која беше гола разголена. 19.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа му вети на својот иден маж дека никогаш повеќе нема ништо да украде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но, тоа не е можно, бидејќи повеќе нема кражби.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Некои критичари велат дека се обидувам да ја украдам претставата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Животот е изобилство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А дека било вистина тоа на што се помислуваа тогаш Христијаните на Потковицата, дека некои од нивните му го „пресретнале“ патот на Хаџи Ташку, се дозна многу подоцна, во времето кога се востанови егзархијата па грчките попови повеќе немаа смелост да се мешаат во работите на Потковицата. И пак оттаму, од тевтерот Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Што и да речев, повеќе немаше никакво значење. Лицемерието кулминираше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се заблагодарив и прашав: „Заминуваш?“ Рече: „Заминувам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рече: „Ова повеќе нема да ми треба, а знам дека ти дојде без свои работи.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А вака, јас знам, таа повеќе нема да ме види.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана се обиде повторно да нѐ врати на поделбата на предметите кои требаше да бидат спакувани, и оние кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кон таму сега повеќе нема да може да заскита ниедна твоја мисла, макар и да пцовисаш од глад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сѐ кај тебе е згодно и ти си еден таков самјак, каков што јас веќе ниеднаш повеќе нема да сретнам; кај тебе е сѐ згодно, но ти би требало да сториш така.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И само уште да ги исфрла по него сите преостанати зрна во својата пушка, однапред сигурен дека со нив повеќе нема да може ни да го достаса, а не пак нешто да му стори.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Патрокле се колне во светците и господа - пари повеќе нема и попусто е тоа мачење.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тука е пепелта која еднаш беше, но повеќе нема да биде роза.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зборуваше со вистински занес, но тој занес беше сожалувањето што го почувствува за стариот мајстор, толку уважен, толку оцрнет, толку прочуен и затоа толку празен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така повеќе нема да скита. Ќе биде најсаканото милениче на светот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За жал или за веселба, јас повеќе нема да сум на дофат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И јас повеќе немав претстава која е таа моја работа, освен дека е неопходно да ги соберам сите делови од сложувалката.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Возбудено се свиткав во центарот на собната коцка, во која, освен за начкртана хартија, повеќе немаше друго за што да се размислува.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Каков кошмар се најавуваше, а во кој никој не веруваше, посебно идните амбасадори, последниот ешалон на земјата која на крајот на нивните мандати повеќе нема да постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со текот на времето помеѓу Татко и Камилски повеќе немаше речиси никакви тајни. Остануваше само Татковата цариградска енигма.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но дали навистина повеќе нема да се појави башибузук на Балканот? запраша Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за обично човечко чувство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за љубов, за пријателство или за радоста на живеењето, или да се смееш, или да бидеш љубопитен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И самото купување на тетратката беше доволно непромислена работа и тој се заколна дека никогаш повеќе нема да дојде ни во близина на тоа место.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Му ја даваме на јазикот неговата конечна форма - формата што ќе ја има кога никој повеќе нема да зборува ништо друго.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Исто така беше сигурен дека таа никогаш повеќе нема да сака ни да се сретне со нив. А камоли да живее во исто семејство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таткото Теки со насолзени очи ја прегрнуваше својата ќерка Ервехе која повеќе нема никогаш да ја види.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дојде времето кога Мајка повеќе немаше доволно брашно, не можеше да го меси тестото за макарони и за пити, па од него правеше некаква каша со која ја залажувавме гладта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Затоа јас сега повеќе немам зошто да живеам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
За идеализмот повеќе немаше место.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
- Сега Французот ако дупнал натаму, ни очите повеќе нема да му ги видиш.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Најпосле, поттикната од неговата замолчаност не можев да се воздржам, се развикав: „Проклет да си Руски, не мора се да оди по твоето; најважно е автомобилот да не излезе од дворот, бидејќи потоа никогаш повеќе нема да го прибереш“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А, жените плачат зошто повеќе нема кадарни, сербези мажи, шармантни и галантни заводници, севдалии, внимателни, полни со љубов и разбирање, џентламен и совршен сопруг.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дел што никогаш повеќе нема да ја има истата форма и никогаш повеќе нема да го имам за себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, секоја битка со жените ќе им биде изгубена, зошто жените се вредни пешаци, господари и воини.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ден потоа ќе ме боли секој поглед рамнодушен, секој збор обичен, секоја ладна прегратка, погрешно и лажно искажана љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Веднаш потоа тој го извади приборот за сечење нокти од неговата розова чантичка, ѝ ги извади очите со малата турпиичка и се упати кон најгустиот дел од шумата, со надеж дека ќе се изгуби и никој повеќе нема да го најде.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Кога излегол од водата рекол: - Е, од волку повеќе немаше да накиснам!...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ова лето никогаш повеќе нема да ти се врати освен во спомените, во сеќавањето! дополнуваше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А стопанот, виде не виде, го прежали наивното кученце на кое сѐ му даде и се заколна дека повеќе нема да прибира скитачки кучиња.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)