отстрана (прил.) - и (сврз.)

Кој ќе се попари од млекото, ќе дува и на маштеницата, потфрли Сугарев отстрана и разговорот се сврте за положбата што настана по неуспехот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турскиот конзул секој ден протестира против исфрлањето на чети, та одвај и јас ја минав границата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Еј, - викна таа тихо отстрана и одеднаш излегува на чистинката пред него.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа стоеше отстрана и плачливо шепотеше: „Ама јас сум... истата, таа...“
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Тогаш, бездруго, ќе започне огнот да гори, а душманите ќе гледаат отстрана и ќе се ситат, ќе уживаат кај што ќе се черечи брегот, кај што ќе се распарчува...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тигрите секогаш гледаа отстрана и пресметуваа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Земанек стоеше отстрана и гледаше во мене стрештено, како кога бевме на насипот со пругата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Овој го дочека, го стисна со левата рака околу врат додека десната ја држеше над него како да го посолува со нешто но веќе Андон му притрча отстрана и му се фрли в нозе а јас преценив кај е најслаб противникот и му се обесив на грб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)