отсекогаш (прил.) - го (зам.)

Која беше замислата, влогот за потфатот наречен Глас? 4Не отстапувајќи од правилата и барањата на филозофското читање, за кои отсекогаш го имав сочувано должното почитување, во книгата Глас сигурно сакав сериозно да обработам некои содржини (семејство, сопственото име, вера, дијалектика, апсолутно спознание, погреб - и уште по нешто), но спротивставувајќи ги, страна наспроти страна, интерпретацијата на големиот канонски корпус на филозофијата на Хегел со реиспишувањето на поетот- писател, речиси вон законот и неприфатен - Жене.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но таа се надоврзуваше и привикуваше едно исто така старо предание: она во кое страницата инаку се устројуваше во главнината на текстот, толкувањата, внатрешните белини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Отсекогаш го замислував со црвени заби и канџи и со црна ќулафка што ни ги покрива очите. И не се излажав...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Моменталниот непријател отсекогаш го претставувал апсолутното зло и според тоа произлегуваше дека секоја мината или идна спогодба со него е невозможна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Татко благо се насмеа на забелешката на Камилски и кимнувајќи со глава во знак на согласност, се надоврза: И бакшишот, со непожелните деривации, и митото, и корупцијата, отсекогаш го следеле и ќе го следат човештвото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во кујната го очекуваше миризбата на свареното кафе и појадокот, трпеливата сопруга, која ја разбираше и поднесуваше необичната внесеност на својот сопруг во своите книги, кој за среќа се врати жив и здрав од Голи Оток, со нескршен морал крај своите книги кои единствено отсекогаш го прифаќаа и разбираа, кога беше од сите отфрлен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И ние сме повикани да ги вразумиме грешните, тука се законите, судовите, државата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Поетот, кого што снегот со ненадејното доаѓање, белината и кусовечноста отсекогаш го возбудуваше, имаше јасно претчуство дека ова е негова последна зима.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Не, не! Не сакам да бидам убиец. И тоа на она што отсекогаш го посакував.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На она место што отсекогаш го прижелкуваше – од другата страна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Лири вели дека одвај чека да види дали тие неверојатни можности значат дека по смртта навистина постои живот, и објаснува дека отсекогаш го привлекувале искуствата на мистиците и визионерите кои тврдат дека ги доживеале искуствата на блиска смрт.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Понатаму, она што геј-мажите отсекогаш го барале не се само директни и буквални претстави на нив самите туку и фигуративни или метафорични или кодирани или шифрирани претстави на геј-желбата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
XXXV Човековиот живот отсекогаш го следи тајната на пријателството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствував во мисијата како човек да продолжам да ја следам судбината на овие луѓе со кои ме поврза верно пријателство...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Човечкиот род отсекогаш го насетувал, и засекогаш само ќе го насетува без да може да си докаже дали е тоа вистина или се самозалажува, она чувство дека во самото човечко суштество тлее некаква нематеријална светлина, нешто што можеби останува да гори и по згаснувањето на телото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа светлина е составена од голем број зраци, од кои секој е некој од човековите најсуштински белези.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
-Лоша работа ли е гордоста? – се осмели да праша Еразмо, бидејќи него отсекогаш го учеле да биде горд.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Козите кои отсекогаш го придружувале балканскиот човек, во добро или во зло, одеднаш стану­ваат – голем проблем во реализацијата на сицијалистичките цели?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)