озгора (прил.) - и (сврз.)

Вештината на „поетското“ творење најасно се гледа при создавањето на „лудопесните“ (Irrge-dicht), „коцките“, т.е. carmen labyrintheum, „која воведува во блудоградината и се чита одлево и оддесно, озгора и оздола, напречно, по ширина и должина.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ме налегнало озгора и не можам да се помрднам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)