И покрај нивната хиперкритичка надворешност, Борхес и Дерида сосема убаво можеа да работат не на деконструирањето на литературата, туку на нејзиното реконструирање. превод: Г. Н. Ом Margina #32-33 [1996] | okno.mk 23 okno.mk | Margina #32-33 [1996] 24
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Вислицени и Брунер непрекинато го понижуваат, му соопштуваат закани, му наметнуваат присилби и сè поневозможни барања.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Разговорот со своите упадици непрекинато го прекинуваа големиот телохранител и Мацура.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ленротовата смрт на крајот од “Смртта и бусолата” е херојска смрт - тој е мал трагичен херој во потрага по некој вид оригинален Текст когошто Борхес непрекинато го порекнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Каде - ѝ одговара скршен - нема каде“. „Во Атина, како и тие“.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)