некако (прил.) - ги (зам.)

Но овие „нови комити", под војводството на Толета некако ги изменија арамиските правила.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не ја прашав зошто, но некако ги наслутував работите...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Од разговорот сфатив дека човекот е познаник на чичко му, па така некако ги подсмирив страстите од возбудата за нешто непознато.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Поимот „идентификација“, изгледа, е уште еден пример за необработен, непрецизен чувател на местото на некој попрецизен опис или на некоја попрецизна анализа или категорија што засега ја немаме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Идентификација“ е начин да се каже дека машката геј-култура е, некако, комплексно зафатена со ликот на Џоан Крафорд – дека тој лик воодушевил некои геј-мажи, дека неговите фигуративни можности ги погодиле и дека тие емотивно се поврзале со него или дека се понесени од односите на блискост или на совпаѓање или на коинцидентност што успеале да ги остварат со него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Идентификацијата“, „деидентификацијата“ и „вкрстената идентификација“ претставуваат обиди да се артикулира општото, нејасно убедување дека ангажираноста на машката геј-култура со ликот и персоната на Џоан Крафорд остварува нешто важно, нешто значајно, нешто особено вредно за тие што учествуваат во таа култура. ‌Она со што си имаме работа, најпосле, можеби е особен вид на ангажираност што некако ги мобилизира комплексните односи на сличност и различност – но без да воспоставува субјекти и објекти на вообичаените начини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се повлеков од прозорецот. Во собата мракот го оторбешуваше таванот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можел да се задржи на седло. Ја пуштил коњската грива и, кревајќи ја високо десната нога, паднал со рамо на страната на противникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога Орлен Шумков викнал да не се пука заради опасноста да биде погоден со куршум Онисифор Проказник и кога неколцина се исправиле за да се стрчаат и да му помогнат на челникот, врз нив, врз извиците со кои се бодреле и врз писокот на ветрушката што се оддалечувала, се урнале неколку грмежи, и тие, пак залепени со гради за земјата, знаеле дека шестмината што некако ги опишувала со прсти и со очи Ганка ги измамиле со источничка војничка или арамиска мудрост: гледале во оној што доаѓал пред тоа на танконог шарколија и не виделе дека другите им дошле зад грб да ги косат со сигурна рака и сигурно око.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги побарав опинците, ги најдов, некако ги наврев на нозе. Осаменоста веќе ми беше тешка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Коњите некако ги наместија – кадијата му даде на Сефедина неколку илјади аспри за патен трошок – храна за луѓето и коњите, но мораше сите пари да ги потроши за да купи коњи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога ги забележа, таа застана како скаменета, и тоа некако ги скамени и тројцата нејзини посетители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа мажот ѝ зборуваше нешто, покажуваше на децата, на мигови ги ставаше своите дланки на нивните глави.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Татко му работеше во туланата и некако ги прехрануваше.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Со тие коњи кои сега некако ги олабавија ремените; кои ни сам не знам како, однадвор ги отворија прозорците, и без да ги збуни крикот на семејството, ги провлекуваат главите секој низ по еден прозорец, па така мирно го посматраат болниот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката стои крај постелата и ме мами да дојдам; ја послушувам и, додека еден од коњите на сет глас ’ржи кон таванот, ја потпирам главата на градите на младичот кому му минуваат морници под допирот на мојата влажна брада.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Создавам зборови што не ги разбирам, па сепак некако ги разбирам. Го истражувам воздухот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Денес во затворите сите некако ги вовлекле роговите: Да, господине! В ред, господине!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сите припитомени, никој не зборува арго, лично се уверив во тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)