небаре (прил.) - во (предл.)

Гледај си го Толето, види шо мустачиња му посадиле, — ја укори Нешка мајка си и се загледа небаре во брата си, но очите, и не сакајќи, и ѕуреа во младото попче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Повеќе од половина век, фотографиите биле запрени на кејот на Сена, небаре во движење во место, наменети, еден ден, до нив да втаса и еден од вистинските трагачи, еден од далечните потомци на Фетхи-беј Окијар.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Трагал до зори, до Мајкиното ритуално влегување во собата, небаре во проверка дали, меѓу Татковите книги, е сѐ уште тука Татковиот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко често запираше крај големите сенки на Аја Софија и разлетаните гулаби, небаре во отсутната молитва на минливоста да ги разлачи составните делови на измешаната балканска судбина, на неговиот албански и другите балкански народи: народи првин многубошци, па пагани, рисјани, муслимани, Евреи, преобраќани од една во друга вера и на крајот атеисти, апсолутни атеисти.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Без отпор за чудата околу себе, лесен и бос, појде со иконата, под грмотевици и низ првите капки дожд, и пребрзо, небаре во сиот живот таму бил, се најде во манстрискиот двор, во кој од плочата на грбот под бушавата смрча се избришало името на игуменијата Манадора, со коски в земја и со душа над неа, рамно сто и дваесет и пет години.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Марин Крусиќ замижа комично, небаре во транс.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Носот му се издолжи уште толку, очите му пропаднаа, небаре во кула без пенџериња.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Небаре во џебови, што се вели, во пазуварки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нозете ми натежнале, небаре во тиња, во жив песок да газам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си припомнив за баба ми, дамна упокоена, за нејзините кажувања: - Тоа, Ѕвездо моја, Дедо Боже си ги тресе перниците - сѐ од бели пердувчиња од бели гулабици... и одеднаш сетив некаква милина, па сум се втурнала во домаќинот мој, небаре во него сакам да се засолнам...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Момичката се згуши во него. Сета се смалечкави небаре во мајкин скут заспано детенце.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Душата ѝ се предава на тагата, небаре во домата веќе го нема упокоениот - над кого бдееле, тажеле и го испратиле според сите адети на верата рисјанска...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И кога клечи е многу голем, и тежи, и пречи тоа купче што зафаќа место, небаре в заб заглавено тесто. 2001
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Секоја вечер, небаре во постојан ритуал, сите национални медиуми, телевизијата посебно, ја емитуваа веста дека врховниот водач Бургиба успешно ја извршил утринската прошетка, односно нацијата може да спие мирно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше сигурно оти стариот Пико, во овие минути кога јас јурев по магистралниот пат напуштајќи ја Картагина, небаре во донкихотовска, дипломатска мисија, си го допиваше своето кафе во својата цветна градина, почнувајќи да чита нова книга, за која сигурно ќе ми раскажува, при наредната прошетка крај морето, а јас ќе му кажувам за своите дипломатски искушенија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Продолжив така до амбасадата, со транспортерот зад себе, небаре во негова придружба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше невидлив дел на самата градина. Работеше тивко, небаре во дијалог на тишината со разнобојните цветови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Ане, - важно рече возачот од пенушката на која седеше, небаре во шоферско седиште.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбрани белата маса, во знак на неодобрување, небаре во устата на Чанга ја испратија пораката. – Козите се дел од нашите семејства, од нашите животи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
1 Стоеше на балконот загледан де удолу - небаре во некаква бездна, де во стеснатиот хоризонт каде што меѓу бетонските вертикали се наѕираше делче од некаков пејсаж, а нему му се привидуваше трепетот на тополите на крајот од дедовата ливада - отаде реката.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ми беше оставена во некаков семеен аманет на дотолкување татковата потрага по патот на јагулите, како наследена парадигма, со сета реалност и мистичност, небаре во проверба на времето, во кое беше свесен дека нема да стигне.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Гледав во длабините на бунарот, небаре во него беше запретано исчезнатото време на семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
3. Горниот свет Неартикулирана камена композиција втисната на Гарван, черна древна птица затскриена зад брезите, дабојте, черешните меѓу трепетливиот и див отсјај на небото двосмислена како поетски знак и живописна а ние - недораснати да ги разбереме мегалитските, сакрално елементарни глетани семи на минатото само ги посакуваме, и - приседнуваме на Плочите небаре во неправедно студениот скут на Господ кратко, многу пократко од О-н-ние онаму долу во подземјето полно мицелиум и ехо, ехо од Ум!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Небаре во некоја голема кртечина да пропадна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)