најмногу (прил.) - ѝ (зам.)

Точно таков најмногу ѝ требаше. Влијателен...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Каде ли е?“ се прашуваше Рада постојано. Сега најмногу ѝ треба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо како за баксуз исчезна кога најмногу ѝ беше потребен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште кога придавката ќе се споеше со именката на која најмногу ѝ прилега (како во паровите ’пулсирачка...хипотенуза’ или ’автоеротична...пирана’) глетката стануваше трогателна.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Па се чудеше зошто Бошко се насолзува, па и самата проронуваше по некоја солза, зашто дечињата што ги везеше нејзе најмногу ѝ ја параа душата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Потоа сметам дека на нашата возраст, кога врската почнува да постои, најмногу ѝ одговара да не поставува услови и да не се оградува од проблеми кои можеби никогаш нема да се појават...
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека и нејзе најмногу ѝ беше страв од мостот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога бев помала, гледав дека некои од поголемите деца одеа по мостот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Искуството кое го стекнавме е непроценливо, но, од друга страна, Маргина е многу далеку од фамозното “застанување на свои нозе”, и тоа е можеби она што на приказнава најмногу ѝ дава горчлив тон.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А на музиката најмногу ѝ прилегаше да биде посмртна.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тоа можеби најмногу ѝ успеваше и кога ја минавме границата и се најдовме на другиот брег од Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)