наутро (прил.) - рано (прил.)

Стануваше наутро рано пред да мине некој крај езерото, се вовираше во трските, во шеварите, крај Громосаната топола, крај Блосоените врби и бараше, наоѓаше по некоја форма исфрлена од езерото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Станувам наутро рано и знам: Гаро ќе го врзам и ќе му дадам леб, а на коњот зоб.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)