налутено (прил.) - го (зам.)

Мајка ми прекорно и налутено го погледна татко ми: - Ете ти ги твоите зборови, - му се вдаде. - Дури и Бреза ги научила од тебе!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Оди си! - налутено го пречека и поточето. - Ти си лошо славејче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)