наеднаш (прил.) - ќе (чест.)

Во тој пасос бев рекла дека таквата десакрализација знае да настапи непредвидливо и молскавично и дека на следбениците на водачот дотогаш издигнат до степен на Божество, наеднаш ќе им потемни светлината на неговиот ореол и тие ќе останат бесни на себе што до вчера го обожувале.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како да настојува Да ја изведе омилената игра на давеник: За да го избегне брзакот наеднаш ќе му се предаде.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дали го водеше помислата дека речта е исчезната светлина, престорена звук*, што наеднаш ќе ни ја огрее надежта, бидејќи речта е оган, најдалеку во темнината свети. ……
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
На небесниот пат наеднаш ќе пресуши сребрениот шепот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Таа наеднаш ќе најдеше за потребно да ми дообјасни: "Она што се случува во нас, а пред се во нашите размисли, не бара секогаш брзи одговори.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Постојат и такви денови: наеднаш ќе испливаш од големите тежини, или ќе помислиш дека си испливал, а всушност тоа е моментот кога клапнуваш а без да си свесен за положбата во која си се нашол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Биди само повеќе стрплив и ќе грешиш помалку".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа наеднаш ќе зажубореше но одвај чујно нејзината расчувствувана сомилост: „Можеби доаѓаше, мило, само за да ја погалам, но јас не знаев или не умеев тоа да го забележам?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Етеризиран без лекарска интервенција. Зар еднаш си заспал без да знаеш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Такви беа нејзините заскитувања што неочекувано наидуваа, и јас бев речиси сигурен дека таа само посакуваше да ми наговести нешто во врска со размислите и расположението што во тој момент ќе ја преплавеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Долго стојам со затворени очи и се плашам да ги отворам зашто наеднаш ќе го снема тој свет што во мојот спомен остана како незаборавен сон.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но кога Кијмет ќе забремени, и кога самата без ничија помош ќе се породи, наеднаш ќе се случи чудо: од собата на Кијмет ќе се слушне „блага, милозвучна песна, со убави зборови на турски јазик“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Но штом ќе ја поминеме границата на Македонија, или на југ или на североисток или на север, т.е. во Грција, Бугарија, Србија, наеднаш ќе почувствуваме оти на нас дува веќе друг ветер; ќе почувствуваме дека ние таму сме само неканети гости.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Одиме нога за нога, кроце, како да демнеме арамија, па наеднаш ќе се свртиме и ќе речеме „здрув!“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од тие ненормални разговори, јас и самата почнувам да верувам дека тој наеднаш ќе се појави.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А тој наеднаш ќе ја разбере вистината!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Бостанот, во кој си влегувал како во свој, наеднаш ќе го најдеш ограден со бодликав тел.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А потоа, тропањето на грутките земја врз ковчегот за да се надвие лелекањето и оние последни погледи кон гробот што брза да се покрие себеси, зашто потоа свитата наеднаш ќе се растури.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Со речиси книжовен приод во овој изоставен дел од спомнатиот вовед, професорот Седларов беше истакнал: „Дозволете ми излагањево да го започнам со она мое необврзно излегување на балконот од куќарката што е крената веднаш зад блискиот свиок на автопатот кој наеднаш ќе се појави и веднаш ќе се скрие следејќи го од височина забавениот тек на Пчиња.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Од таа светлина, вели, наеднаш ќе се измолкне некое непознато привидение и брзо- брзо ќе ме одмине.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Знаете, и тоа се случува: наеднаш ќе ви пукне филмот и завладува темнината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сѐ она што се случуваше долу, во она измешано шаренило со свеченост, му се причини видено некогаш: дали во оние ретки соништа на кои одвај се сеќаваме, или на некои од приемите што наеднаш ќе залутаат помеѓу другите настани на малите екрани!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Имаше моменти кога и куклите од излозите во градот, особно оние во недоволно осветлените делови на витрините, наеднаш ќе ми се причинеше дека разговараат помеѓу себе, или дека се движат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На тој начин сосема неочекувано, помеѓу забелешките за обични делнични настани, какви што се на пример располовеното орево дрво на Колевци од некој погром по Илинден, и погребите на нивните соселани проследени од неговите лични забелешки, наеднаш ќе се појавеше и веста за наездата на сенките.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А одамна веќе знаев дека стрвоста што наеднаш ќе ја обземеше не водеше сметка каде и на кој начин ќе ја изрази својата жед. Ја потсетив каде се наоѓаме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знаеш каков може да биде резултатот од потиснатиот во себе бес кога наеднаш ќе се престори смеа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она, кога наеднаш ќе ми се пристореше дека ми доаѓа отспротива некоја од оние личности за кои знаеме дека се засекогаш заминати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И овој пат тргнав со слично претчувство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во случајов бев убеден дека натрапникот од предмалку никогаш се нема соочено со проблеми слични на моиве.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пред да излезам ѝ реков дека сум растревожен, дека ѝ сочувствувам, но дека вината не е во нас; а потоа мислам додадов нешто како понорницата не е виновна кога наеднаш ќе се најде во темница па ќе мора да се провлекува под земјата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И, секогаш штом ќе почнеше да се смее излегуваше од сенката или поточно сенката наеднаш ќе исчезнеше па таа почнуваше да зборува и многу слободно да се однесува, да ги искажува своите намери.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
“На одмазда всушност помислив во оној момент кога му го распознав гласот на Мирко Бунде. (Ќе се согласите: она што наеднаш ќе излезе од далечната темнина слично на секавица, има најјасни контури!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не можам да не ја спомнам и физичката болка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сакам да речам дека всушност зборувам за оној момент кога и во нашите размисли менливиот дел на вистината ја исмејува нашата лековерност.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Нѐ пресретнува нивната насмевка. Нивниот од. Нивната силуета иако знаеме дека не треба да се овде.)
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И ова ми го соопштуваш на ист начин како на пример она твое влегување во НАМА за да пробаш здолниште, приговарав, и тоа сосема оправдано.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури најдов за потребно два-три пати да потчукнам со железцата на петите по калдрмата на Стара чаршија.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа и некој чудак, кој шета во близина, или пладнува во својата мирна чувствена градина при случај на отворена врата наеднаш ќе се вознемири и притоа неосновано ќе го оцени нашето однесување како недопустливо.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На пример само да постоевме неколку моменти под лозницата во дворот, среде смеата и задоволството од богатиот есенски род, тетка Боса ќе ја грабнеше однекаде онаа тажна маска на сериозност, ќе си ја сместеше на лицето и наеднаш ќе објавеше: - Ах, да беше овде оној мој Благоја!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Виновен е оној кој ѝ го одредил патот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, и самата наеднаш ќе констатираше: Ништо полесно од тоа, да му влеташ на маж в преграб.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Наеднаш ќе ме опседне помислата дека не сум во состојба да ја разлачам лагата од вистината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И наеднаш ќе се ослободев од заблудата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Колку беше виновен татко ти што не ја трубеше оваа вистина на сет глас и во вистинско време?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Извињајус“, ќе додадеше сосема тихо и смирено.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да сум ѝ ја видела новата долна облека.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Имало поединци кои тврделе дека наеднаш ќе го виделе во водата ликот на некој близок.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Напати играа и со нас, ги токмеа невешто своите чекори додека да ги дотокмат со нашите, а потоа наеднаш ќе се впуштеа во вијорот на својата игра што не можеше никој од нас дури ни со поглед да ја следи а камоли да и се придружи во чекорот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зар тоа доволно не објаснува од каде сум“, ќе соопштеше со некој нагласен патос уметникот - Генерал, и наеднаш ќе се сепнеше и самиот изненаден од големината на зборовите што ги изрекол, па затоа и ќе се насмееше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Велат дека таму, во сепарињата на таа кафеана, се плетела и се расплетувала темната страна на нашиот живот, а тоа беше животот на многумина злосторници, кои наеднаш ќе осамнеа како убијци, како учесници во злостори, како уценувачи на видни граѓани кои на некои други видни граѓани не им се допаѓале.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе дојде кај нас, ќе протрча низ собата, и наеднаш ќе го крене фустанот над колена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зошто премолча еден таков настан?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Колку такви тешки, непријатни злосторства ќе се затскријат негде, ги нема, ги нема, а потоа, наеднаш ќе се појават како од зад планина.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ќе си поиграат поединците со ваквата дарба извесно време, а потоа наеднаш изненадени и самите ќе откријат дека дарбата ги напуштила, а некој, на кого дотогаш воопшто не му обраќале внимание наеднаш ќе се јави и бесрамно ќе објави оти токму тој е единствениот кој е надарен со поглед во иднината, и сите поранешни јунаци, избезумени, ќе слушнат дека тој, новиот, всушност ним им заповеда и дека бара од нив часкум да се свртат назад.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И Наталија наеднаш ќе ме фати, ќе ме запре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Надвор шумеше реката, црцореа птиците, се валкаа драскотливо одвлечените гранки од бозелот, и звуците стануваа сѐ посилни, како да се наткреваше сводот небесен давајќи им простор и широчина, за да се чујат што посилно, како и болките на луѓето што се таеле, а наеднаш ќе се истушат.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Однапред се радуваше на смешките, на соспите лушпи од јајца, на слатките ѓаконии за почестување, а најмногу на лицето на Тодора кое наеднаш ќе блесне од лутина ли, од радост ли - та Велигден беше, божји празник, авата се менуваше, не пак луѓето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Калија не го караше кога Бошко наеднаш ќе се изгубеше за саат-два, ѕверејќи се низ чаршијата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сите пари наеднаш ќе ми ги дадеш.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)