Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Меѓу земјата и небото; навистина не можеше да се фиксира нивното место, подеднакво им припаѓаа и на небото и на земјата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Навистина не знам како сум можел да се сомневам во овие луѓе. Освен баџанакот кој исто така е тука.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Не, навистина не сфаќам. Толку не сфаќам и не би сакал да сфатам што препочитам да му признаам дека сум умрен.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Нема да речам фанатик, не затоа што тој збор упатува на еден вид патологија, туку зашто навистина не би било точно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

- Ама, Хана, не се возбудувај, те молам, јас навистина не мислам да те вознемирувам, па ова е само детска игра, мантика, еден вид социјална забава.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

И навистина не можеш да се вратиш назад и повторно да донесеш одлука за истата работа...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Нина знаеше дека, онака крупен и тежок, газејќи колку што може потивко, тој оди до одајата на браќа ѝ, и дека гледа во празните кревети сакајќи да се увери дека момчињата што изутрина ги испрати на пат, навистина не се во своите постели како секоја вечер.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Јас одговарам за тоа што го напишав“, реков гледајќи низ прозорецот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Мислев, ако погледнам во директорот од очите ќе ми ги прочита имињата на Анче, Ташко, Влатко, Дејко, Љупчо - и другите што ги знаев.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ништо друго не ми е познато. Навистина не знам...“ реков, а гласот ми се слушаше не мој, туѓ.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Не сум сигурен”, рече Дејв. „Навистина не сум сигурен.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- Какво име! - рече Денко. - Поубаво навистина не можело да му се стави.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Навистина не можеше да му се наметне во моментов поуспешна споредба, со која да ја искаже жилавоста на дрвото.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога дојде во тремот, седна малку на скалите. Навистина не можеше.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Ама, тато, навистина не можам.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Месо навистина не ми недостасува.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

А што носат и какви стапици кријат водите на тој брзак, навистина не сакам ни да размислувам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И зошто навистина не ја силував Луција онаа ноќ? (Таа, всушност, лукава како и секоја жена, ме измами, ме надмудри, оти навреме се предаде: јас само сакав да ја силувам, да покажам извесна надмоќ над неа, како одговор на нејзината партиска декларираност; но таа тоа го сети и во клучниот момент се предаде, да ми го оневозможи тоа задоволство, затоа што Партијата, општеството, нацијата и семејството ја научиле дека е недостојно некој да те силува; така таа, со тоа што се предаде, најде алиби за силувањето, и сакаше скандалот што долго го планирав, да го претвори во регуларен сексуален однос; тука пак, јас киксирав, оти се исплашив од она нејзино ненадејно движење).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Говореше доста неповрзано, господин судија, и јас навистина не знам на што се должеше тоа; изгледаше необично возбуден; не, не беше пијан, во тоа сум убедена; беше само возбуден; кога му реков дека е возбуден, тој рече: „Да, се разбира; знаеш ли што значи по толку години да се најдеш под вистинско небо?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не, навистина не ми недостасуваше.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Десет години на рамното поминаа од оној ден кога им зборуваше: „Иако голем број од вас се чувствуваат спокојни, јас навистина не можам така да се чувствувам, затоа што сметам дека спокојството во Македонија е веќе одамна разрушено и затоа што спокојството веќе одамна го нема...“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Колегите го гледаа со прекор. Навистина не можеше да разбере зошто.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Брат ми зборуваше и тоа сѐ наврекнато уште десетина минути можеби, навистина не знам точно да ви кажам, оти баш за тоа време воопшто не бев при себе, како некој друг да стоеше место мене заглавен во незгодата и асфалтот но, кога малку дојдов на себе, во мислите ми се заврти филмот за овој човек овде што ми викаше, и мислам, почнав да размислувам.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Е, си помислив, мили мои, јас уште ќе ве посетам“ - и со тој збор ги напуштив гробиштата.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Не, јас тоа не можам да го допуштам; не, навистина не!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Сега ги немам пред очиве и навистина не морам и во овие свои денови тука да продолжам да се гризам заради нив.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

На Арсо навистина не му беше добро. Можеби одамна тој боледува, а за тоа и не знаел.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Можеби најпосле ќе се издолжи на греда, мислев под мутавот со кој бев покриен.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Зошто да лаже кога навистина не знаел ништо?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Навистина не можев да се движам и навистина горев.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Барутот и сѐ она друго е кај тебе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но не се вратив за тоа. Неделко Шијак е болен. Не се фаќа за нас благословот на игуменијата. Навистина не сме му мили на господа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ни улавите, според него, не биле толку улави да ја наместат главата под чекан на грев.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

А, од една децентрирана срушивме перспектива, можеме да претпоставиме дека „маргиналното“ комунизмот, и она што го нарекувам „екс-центрично“ (во класата, расата, сега доаѓа на ред полот, сексуалната ориентација или потеклото) добива ново капитализмот! значење во светлината на имплицираното сфаќање дека нашата култура навистина не е хомоген монолит. Маргина 36 7

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Камилски навистина не знаеше каде цели Татко.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Тие не стрелаат ако навистина не си сторил нешто... само мисли, против кои не можеш ништо?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Навистина не беше препорачливо да се биде виден на вакви места, особено без некоја конкретна работа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој навистина не ги дочека војниците со крстовите и забитите — офицерите со белите коњи, но навистина ги собра селаните пред конакот на тргнување и навистина им одржа еден говор.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Мори, дома ли сте домаќинки! — викна Цаца на малата врата и ја држи вратата за жапка, да се осигура од кучката, оти таа навистина не познаваше кума — побратима.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Останаа поп Јаков со дружината во затворот од тврдината да чека со што казна ќе ги накажат аџиите и забитот, ако навистина не ги пратат кај султанот да им суди лично тој, како што им ветуваше аџи Јане кога ги наговоруваше да се предадат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

„Навистина не грижи се.“ Изгледаше столчена.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Не сакам ваквата негова предност да му ја одземам но јас навистина не би можел да го следам во неговите чувствени акробации. Затоа и сакам да го приземјам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Навистина не ми се причинуваше, туку знаев: пукнатината никогаш не го означува крајот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Колку што можам да си спомнам, ништо не реков за некаква љубов - се обидувам да ги отстранам впечатоците од некое мое однесување за кое навистина не знам како пристигнало до Борко!

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Ја немаше ниту пред дуќанот ниту во него.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Затоа во еден момент на просветеление се обидов да се измолкнам од оваа моја дивоградба; но навистина не бев сигурен колку држеше вода она подоцнежно настојување да го каширам тоа што го бев веќе извалкал.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А потоа и самиот се запрашав: „Дали навистина не е опасно ако некој си вообрази дека може да го одредува текот на нашите размисли и со помош на оваа своја способност да донесува заклучоци за нашите намери“?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И подбрадок веќе добила, не забележа? - Навистина не втасав да забележам - реков.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Што се однесува до убиството од омраза, што веќе го спомнав, ќе ја прочитам само одломката во која тоа дословно е наведено: Што се однесува до Мирко Бундев навистина не сум сигурен кога точно го замрзив и која беше причината.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Кај жените поединостите разубавуваат или нагрдуваат.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И навистина не знам која беше причината што не успеав да ја престигнам мајка му на касапот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Но на Бошка Манев сега до смешка навистина не му беше дојдено; се сети на ова колку да го предрасположи Најда.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Навистина не ѝ беше лошо: се здоби со покомотна живеачка а згора на сето тоа стана и генералица, и тоа не некаква си генералица, туку вистинска, бидејќи, како што веќе реков, Ролан Јаковлевич, иако веќе средовечен, по својата претставителност повеќе личеше на генерал од многумина други познати војсководачи, па дури и од оној српски генерал Ковачевиќ, кого во дваесетата или таму некаде, го убија некои поединци, уверени дека со неговата смрт ќе му ја приближат на народот барем малку слободата.