навистина (прил.) - го (зам.)

Дали Симона навистина го поттикнуваат алтруистички мотиви или е тоа исклучиво користољубието и дали е тоа предизвикано од егоистичната потреба за признание или за стекнување на политички поени, или е тоа желба за моќ, страв од смртта којшто се огледа во потребата зад себе да остави нешто материјално, бунар или водовод, наместо споменик?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тие знаат дека ти правиш ова и она, навистина го ископа бунарот, помогна за водоводот, но колку што гледам јас, чувствуваат дека ги презираш.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И беше во право, навистина го возеше џипот тој ден.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Е ... е ... е, ама она што се случи навистина го круниса крајот...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Додека го гледав сето тоа заедно таа ноќ, имав впечаток дека е многу повистинито (мислам, поневистинито, што всушност е многу повистинито) отколку кога навистина се случило - Еди и Ондин, еден покрај друг на пуста и ветровита плажа, облачен ден и само звукот од камерата, додека нивните гласови се губат во ветрот и одат некаде над песокот, додека се обидуваат да запалат цигара и сето останато.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Седевме во мракот на Синематик и го гледавме метар по метар материјалот што го снимивме во текот на целата таа година по сите места во кои бевме - Сан Франциско, Саусалито, Лос Ангелес, Филаделфија, Бостон, Хемптон и ширум Њујорк, во кој се наоѓаа сите наши пријатели.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во тоа време за тој филм воопшто не размислував како за меѓаш, но кога сега ќе погледнам наназад, тој навистина го означи крајот на периодот во кој правевме филмови само за да ги правиме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Настапот на овој белградски колектив предизвика големо интересирање меѓу љубителите на театарската уметност во Софија, а гостувањето на советскиот циркуст навистина го возбуди градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А беше невозможно да играм еден од деветмината преживеани, бидејќи секоја од тие улоги требаше да ја игра актер способен за тоа.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Глумејќи лудило тој успеал неказнето да го каже она што навистина го мислел за психијатарот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многу ми се допаѓаше жената 148 Margina #22 [1995] | okno.mk што беше убиена, вистинско девојчиште што по цел ден работи во фабриката за плочи, а исто така и Бруновата мајка која е исто толку луда колку и нејзиниот син.” •Не е ли сета иронија во филмот во тоа што Вокер навистина го ослободува Грејнџер од неговата невозможна сопруга? •Хичкок: „Секако дека е.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Единственото што тој навистина го сака е да биде мртов и сокриен таму каде што ништо не може да допре до него и повторно да го извлече надвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Знаете ли дека Талула навистина го мразеше Слезак? Таа навистина го удираше.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многу кадри на вртелешката ги сними камерата од долниот агол.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Нашите јунаци навистина го посетија на колибата и дедот Јована, и Степана, и Бојка, и Стоја со пиштолите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во таков Трајко, во неговите силни раце, Толе ја виде долгата берданка како пукало од бозеј во рацете на осмогодишно дете и навистина го обзеде, за првпат, страв од човек.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не се плаши, ќе ти се врати ако тоа навистина го сакаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Можеби ја преувеличал својата болка - можеби сето било сон, како што била и неговата фантазија за овчарот, уште еден пример на самоизмама во поглед на злоделата на неговите родители, а не на она што тие навистина го направиле. 96 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
(Неговата уметност била дијалектика помеѓу сонот од детството и зрелите општествени цели.)
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Татарите го научија Бојс како да создаде сопствена топлина и присност - како да се доближи до себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Проектираното светло најнапред продира во екранот, пред неговото рефлектирање во насока на гледачот, работејќи го она што навистина го сугерира сликата на филмот: светлината патува внатре-надвор, добивајќи некоја непозната димензија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но, она што навистина го изненади стариот професор беше не тоа дека кучето со поглед секогаш го следеше кога тој пребаруваше по библиотеката, туку тоа што кога седна во фотелјата и ја отвори големата книга на скутот пред себе, кучето скокна со двете нозе на фотелјата од зад него и се вникна доближувајќи му ја главата и допирајќи го со влакната на својата глава некаде по вратот како едно време покојната жена кога попатно му ѕиркаше во четивото, а што него благо го обеспокојуваше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јас навистина го разбирам!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Не ти префрлам за неговата смрт” ми вели, „иако навистина го приумре јадот дека му ги зедовте и нивите и стоката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На Даскалов не му спомнав ништо ни за фирмата Декоратер што му остана на Ристе како наследство од реализацијата на сценографијата за едночинката Аналфабети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи единствениот заклучок што може да се изведе во овој момент останува оној, изнесен уште при првото испитување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А ова навистина го бев измислил јас и му го реков на Ристета бидејќи немав други аргументи за да му објаснам дека за два-три ковчега во неделата а понекогаш и во месецот не бива да се создава задруга со директор!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти префрлам дека мене аргатка ме стори! Задругарка!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кожинката тврди дека и во оние разговори, од кои не се водени службени белешки, момчето ги повторувало податоците изнесени во официјализираните изјави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Испадна дека она што тие навистина го мислеле е дека никој не може да го убеди другиот да ги промени сопствените идеи или однесување.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Полека заспав и јас слушајќи ја насон песната на канарецот што личеше на мало и светло сонце.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Јас тоа навистина го доживеав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тие луѓе од циркусот навистина го доживуваа светот надвор од нивниот круг, околу нивната одбранбена територија како опасен и чуден; сум читал дека сите животни имаат таква одбранбена зона, и дека таа се движи од неколку милиметри кај мравката до три метри кај лавот; тоа дресерите на лавовите добро го знаеја, и должината на нивниот бич беше токму толкава колку што изнесуваше „забранетата зона“ за влегување во просторот на животното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми беше жал за него, навистина го жалев, раката му ја држев за да му покажам колку го жалам, и од каде да знам дека Даниел во тој момент ќе дојде таму.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ахил се помирува со несомерливиот јаз меѓу чувството и неговиот израз дури при својата последна средба со Пријам, кој му дава пример како да живее со него – како да го пополни истиот тој јаз.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Далеку од тоа дека ги изразува Пријамовите чувства, постапката е израз на крајната невозможност тој некогаш воопшто да ги изрази.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Овие предвидувања, верувам, превидуваат една пресудна размисла.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На пример, ги претставува своите „Белешки за ‘кампот’“ како опис на „сензибилитетот или вкусот“.389 Но она што навистина го опишувала во тој есеј е стилот на однос кон разни културни предмети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не само што тврдоглавиот порив да го затвориме тој јаз нема да ни успее туку и ќе ни го дооштети општественото постоење бидејќи ќе ги дискредитира симболичките форми преку кои го претставуваме она што го чувствуваме и со кои си ги одржуваме меѓусебните општествени односи. ‌Настојчивоста целосно да се искаже она што го чувствуваме ќе исходува со бескрајно, бесцелно насилство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш целото човечко општење и целата човечка општественост ќе се распаднат, а предивото на човечката односност ќе се расука – како што некое време се расукува во мрачниот дел кон крајот од Илијадата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа славна и патетична постапка не ги преведува Пријамовите болка и гнев во јасна јавна форма.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата нема иднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во најдобар случај, токму тоа е она што успеала да го постигне Зонтаг, иако склона да го помати.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разбирливиот човеков порив да ја затвори, да најде начин буквално да се изрази она што навистина го чувствуваме, не е само предосуден туку е и разорен: им се заканува на симболичките посредства што ја држат целината на сиот општествен свет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Откажувајќи се од секаков обид да го искаже она што навистина го чувствува кон Ахила, Пријам, несебично решен да си го откупи од Ахила трупот на мртвиот син, Хектор, му ги бакнува рацете на оној што му ги убил децата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако Зонтаг навистина повикувала на опис и на анализа на формата, таа претпочитала да го обрати тој критички протокол и да ја нагласи потребата „подробно да се испитува формалната функција на предметното прашање“388 Но нејзината приврзаност кон формата и кон стилот требало да ја натера да ја види нужноста на еден поинаков потфат, на една херменевтика на стилот – херменевтика на „површините“ што не би била сомничава, туку описна – и да ја согледа можната важност на едно испитување на содржината на формата што би ја нагласило тематиката, односно настраната противтематика, на самиот стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И така, ова сведочи за потребата од јавни, општествени постапки што не искажуваат емоција, туку ја заменуваат – кои ja претставуваат без стремеж да ja изразат – и кои ја пренесуваат емоцијата со склоп од генерички, усогласени симболи и замени, обезбедувајќи го на тој начин непреченото дејствување на конвенционалните општествени односи. ‌Во овој контекст, јазот меѓу чувството и изразот е трагичен, бидејќи е пројава на темелна егзистенцијална катастрофа – погубна, непоправлива, неизбежна празнина во човековото значење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествената прифатеност, декриминализацијата на геј-сексот, легализацијата на хомосексуалните општествени и сексуални институции, тргањето на пречките за истополовиот брак, за воената служба, за свештенството и психоанализата, заедно со други дотогаш забранети професии, не треба да се побрка со крајот на сексуалната нормативност, а камоли со падот на хетеросексуалната доминантност. ‌Сигурно, има такви што сметаат дека општествена рамноправност премолчено имплицира афирмација на суштинската нормалност на лезбигеј-луѓето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А она што се обидувала да го конкретизира е точното значење на тој стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, геј-движењето (како што тврди Дејвид Алдерсон) можеби е единственото прогресивно општествено движење од 1960-тите кое надмогнало, кое си го консолидирало успехот и кое остварило некои од своите најнеизгледни цели (како што е геј-бракот) – и покрај подемот и, најпосле, победата на Новата десница во изминативе триесет и пет години.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа за многумина навистина го претставува токму тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бев убедена дека Вера тоа навистина го заслужува, но не ја викав така.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Таткото со насмевка го погали по косата: „Да, навистина го мислев тоа, што не значи дека те сакам помалку.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се разбира, и тој ѝ рече дека ја сака, и навистина го мислеше тоа, оти тогаш секој сакаше секого и зборовите „те сакам“ се кажуваа лесно.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Остави ми нешто“, му рече таа и тој почна да го вади синџирчето од вратот, кога таа се наведна и го бакна.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Појадокот нѐ чека“, - продолжи учителката „а вие денес навистина го заслужувате.“
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Табакера си купив од трафика; додуша не е златна, но навистина го правам ритуалот со редењето.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се смеам и за она „распуштеница“, а и за она гнездо од тутки што навистина го има на темето, ама се „увалила“, како што вели мојата друшка со два аршина за еден ист пример.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
2 ДЕЛ 23.12.2005 И, сега, нешто ме натера да помислам дека она што навистина го сакам е толку едноставно што ни самата не сум сфесна за тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Остана само надежта, таа малечка тетратка полна со чудни стихови и уште почудни неодгатливи шарби... Можеби негој од тие мали ѓаволи навистина го пмаше измислено оној рид, Сентерлевиот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И повремено прашувајќи се: дали таа навистина го сонувала или тоа ѝ било само повод да дојде во контакт?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Наслушна. Така е, некој навистина го повикуваше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тие три збора во еден момент Круме Волнаровски ги продолжи во „така сакаше Шефот“ (или така можеби мене ми се причини), но веројатноста дека јас тоа навистина го слушнав беше голема затоа што често, во отсуство на цврст факт во кажувањето (си го толкувам тоа како професионална деформација) ние го спомнувавме Шефот непосредно слушнат во наложувањето на обврските, иако никој од нас не можеше да биде блиску до него, а уште помалку близок со него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Можеби се ќе беше поинаку ако тогаш ти го кажев тоа што навистина го мислев.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Каде си ако навистина ме слушаш и ако навистина го слушам твојот глас, а не те гледам?!“ ми велеше или така мене ми се причинуваше, дека ми вели.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таквите чувства ја спојуваа и со Деница, но нивната врска имаше и нешто многу подлабоко: Деница широко ја прегрна Илона кога нејзе ѝ беше најтешко, таа ја зближи со Крумета Волнаровски при што врската доби и степен на “службеност” која тие двете се обидуваа (без многу напор, бидејќи тоа навистина го сакаа) да ја релаксираат со постапки кои беа во согласност со обостраната потреба за слобода, за откаченост, за пиздарење и тогаш, или најмногу тогаш - кога се наоѓаа пред сериозна задача.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Но она што навистина го потсети на неа токму во тој момент беше несносната горештина на тоа попладне, од која му изби пот по челото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но она што навистина го исплаши беше ослабнатоста на неговото тело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Младото тело беше припиено до неговото, масата од темна коса му го допираше лицето и - да ! таа навистина го крена лицето и тој ја бакнуваше големата црвена уста.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се искачија до дувалото и видоа дека чадот навистина го нема.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледаа дека чадот навистина го нема, се бацуваа, се радуваа, пукаа со пушки, удираа на камбаната.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Петкана Милевска навистина го засака ќатипчето. Износи „ластикени" чевли, „грчка" шамија; изеде со оки локуми, шеќери, портокали и други „залажачки", та дури дојде работата дотаму, да преспа месеци со него, бидејќи ќатипчето го напушти станот во конакот и се пресели кај чорбаџи Младена Милевски, „да не пречит на мудурот во конакот".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Поп Петко не можеше да се додржи. Виде дека Крсте навистина го остави и тргна со Ганчовци, ја наведе главата и киниса Горно маало.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Отвори го, велам, а тој навистина го отвори. А сега наведни се нанадвор!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Рано е, но го видов тоа, навистина го видов!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но она што навистина го рече носеше поинаква порака: - Посакувам да ме посетуваат - рече а притоа го изостави благиот укор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јана беше прилегната на другиот крај од софата и немаше да ја забележам ако не ми паднеше в очи нејзиното арогантно однесување; госпоѓата воопшто не ме забележуваше ниту пак беше изненадена од моето присуство.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем токму тогаш се сетив на оној наш разговор за ситите и гладните; она кога ми рече дека навистина го сожалувала социјализмот особено наутро кога ќе забележала дека работниот човек воопшто не мисли на него туку само на својата утроба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не спомнав дека со ова што го кажувам застапувам еден свој принцип, инаку да бев искрен ќе го речев уште веднаш она што навистина го мислам, дека не верувам оти тој, што ја одвел ќерка му, ќе се усреќи!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас ете верувам дека навистина го рече тоа!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Наближувајќи кон куќата на баба си Илчо навистина го виде тоа сиромашно девојче, со стари искрпени алишта и со санката натоварена со стара хартија, како ја влече.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А децата утредента навистина го најдоа деда Гера војводата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Шестото навистина го испи малку побавно, но никој тоа не го забележа, на седмото виде само Трајанка и ѝ затупка срцето што ќе излезе победник, на осмото децата почнаа да му се смеат дека не може ни колку едно женско да биде јунак, на деветтото одвај го качуваше ридот а кога дојде до половината на десеттото, којзнае како стана, но се закашла и не го допи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Добро. Го оставив; навистина го оставив да се напие.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Васј, не симнувај ме од среќата“, молеше тој, а јас, збунета од неговите зборови или од неговата чудна неприсутност, ги расчеречував очите, гледав околу него, се напнував да го видам она што тој можеби навистина го гледа, а таму ништо освен ништото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеш колку ми стана жал!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го видел. Можеби навистинаа го видел својот нажален демон.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мојот од е Еластичен, доколку тој збор го опишува она што навистина го чувствувам или доколку го чувствувам она што тој збор го опишува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Супранационализмот и „глобализирачките притисоци од потрошувачката култура и капитализмот“ навистина го поткопуваат равенството меѓу сувереноста, националноста и територијата.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Нејзиното долго отсуство како да му ги отвори очите, па реши дека единствен начин да дојде до тоа што навистина го сака е решителноста и храброста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја праша дали го знае S - A - T - I - E, но и него не го познаваше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Теми навистина го восхити, ама на машките не им е стил така јавно и експлозивно да се восхитуваат, па затоа само дискретно ѝ се насмевна, ги крена рацете со преплетени стегнати прсти, а според движењата на усните таа можеше да протолкува - СУПЕР!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Неколку психолози се имаат обидено да ги сфатат човечките когнитивни активности делумно изразени со концепти и метафори позајмени од обидите за вистинска машинска когниција во AI (што навистина го загрижува Rychlack).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Додека ги облекував пижамите слушнав дека мајка ми му рече на татко ми: - Би се опкладила дека старион навистина го носел пиштолот со себе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Пела му враќа чиниш навистина го разбрала неговото прашање Не, навистина никој не дојде со кученце или друго милениче, мајките ги држеа за рачињата како што мене ме држеа мајка Пелагија и баба Перса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Не го најдовме, а ни здосади барањето, па на нејзин предлог оставивме Фрањо сам да се снаоѓа и сам да реши кога и дали ќе се враќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што има врска тоа, јас навистина го сакам – продолжуваше таа да ѕирка насекаде по дома. – Ќе го најдеме, ќе видиш – беше сигурна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаев и дека треба со свои очи да види дека некој навистина го мисли тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А тоа ме болеше затоа што ми се причини дека навистина го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)