молчаливо (прил.) - го (зам.)

Мајка молчаливо го следеше Татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Конзулот Стег, кој молчаливо го следи распитот, го праша: „Сте сакале да ја уништите токму Викторија? „Затоа што знам француски јазик“.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)