многу (прил.) - укит (имн.)

Тоа, секако, некаков бавен полуслеп коњ, влече чкртава кола и го тресе стариот колар и самиот бавен и полуслеп, со многу укит на обрастеното лице.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)