малку (прил.) - не (чест.)

—Шо да му права кога тие повелаат, бре Толе? — беше одговорот на Колета, кој во себе ја одобри постапката на Толета и ни малку не се спротиви на неговите тупаници.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ѓорѓе се чувствуваше бедно. Алкохолот ни малку не му ги ублажуваше ударите со кои го шибаше Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чувствувајќи ја безрезервната поддршка на Томо, Рада ни малку не се чувствуваше загубено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Малку не ми е јасно, но знам дека е така: на народот треба да му го направиш ќеифот, ама за да го отераш во ќеифот треба прво по глава да го удриш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Беше момокот Васе, со мало писменце кое таа го грабна, се затвори во собата и најбрзо што можеше го отвори. За малку не го искина од возбуда.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Пелагија малку по малку навлегуваше во светот на Дончо, во неговата подготвеност за на училиште и веднаш заклучи дека и тоа е умно колку и нејзината Пеличка, ама она што го знаеше самиот го откривал талкајќи низ стопанството, а изгледа мајка му ни малку не се интересирала да дотура во тоа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Го обли топлина во која за малку не се стопија неговата брада, мустаќите, неговата дебела шапка, па и снежната куќа во која живее со своите прекрасни елени.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Лидија ни малку не е изненадена.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
XV Зорите во вакви утра се матни и пепелави. Нивното доаѓање ни малку не се чувстува.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не, - рече Коле, - првин ќе ги присилат да ги искажат сите наши, бидејќи до пред малку не можеа ништо да дознаат, а потоа, без пречки, ќе удрат на палење ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На тоа Танас ни малку не се лути. Намигнува со едното око, а другото го врти кон височината на раката и со прстите продолжува да нишани во носот на учителот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не ја разжали, - реков. - Ни малку не ја разжали.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)