малку (прил.) - го (зам.)

Јас за него не знаев ништо, затоа реков оти малку го познавам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе се вчудовиди кога откри од една нејзина случајна забелешка дека не се сеќава оти Океанија пред четири години беше во војна со Истазија, а во мир со Евразија. Тоа малку го исплаши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Чавките до капка ти го испиле и оној мозок што малку го имаше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Пред малку го споменавте нашиот преродбеник архиепископот Фан Ноли кој тврдеше дека и покрај тоа што во Албанија мнозинството се муслимани, не познава друг цивилизиран свет во кој преовладува, дури до рамнодушност, верската толерантност како во Албанија и во кој може да биде на чело на државата човек каков што беше тој, православен архиепископ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Англичанецот се исправи, го потпре грбот на столот, и држејќи ја чантата в рака, умот му појде на она што пред малку го рече учителот, и рече: - Значи така: „Овошка на пат...“. Хм. Интересно...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Колку малку го слушаме својот внатрешен глас, колку малку умееме да ги читаме знаците што секогаш непогрешно ни ги покажуваат вистинските насоки...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа малку го изненади бидејќи името Едо е доста ретко. „Ама не е Бранов“, рече Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Бојана го прибра во нејзиниот кревет (- гревче едно, зарем мислеше дека со цел памет ќе те оставам да спиеш на подот?), што малку го подсмири, дури и сонот неколку пати сакаше да го прими во неговото царство... ако Бојана за беља не почна да грчи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ти малку го претера.“ „ Шо претерав бе Тине? Шо претерав?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
По малку го видов и спроводникот во огледалото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој нејзин наклон кон жените и јас малку го забележав, ама уште не ми се верува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Навистина малку го релаксираат додека плива и додека неговото стежнато тело лебди над плочите од дното на базенот, додека тромаво се лизга над имињата, судбините и сенките на покојниците, обидувајќи се да не гледа во нивните симболи, во знаците неизбришливо издлабени врз стариот мермер на дното, што како за инает, водата ги мие, ги увеличува како под лупа, ги прави појасни и поблиски, скоро тутнувајќи му ги пред стегнатите очи и чело на покајаниот делегат на Комесаријатот за еврејски прашања, кој пливајќи се обидува да ја намали напнатоста што ја чувствува низ целото тело и да го одложи надоаѓањето на нервниот слом.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Може си е добро детено, не велам не е,- малку го ублажи гласот, - ама да внимаваш, да не ви снема нешто од дома, има и багабонти во тие домови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Мораш да умреш, фашисту, - тоа малку го смири татенцето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Детето не паѓа. Колата малку го влече.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа малку го поосвести. Не може... - неповрзано помисли. - Рано е.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Улицата малку го збунува. Застанува, почнува да гледа наоколу, испитува сѐ и сешто и се дуе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
По малку го запирам коњот, оти нозете му пропаѓаат во земјата, преполнета со вода и со снег.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама јас малку го паметам, само како дете го паметам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)